Ευχαριστώ τον αγαπητό φίλο Ευτύχη Τζιρτζιλάκη που μου έστειλε σαρώσεις των φωτογραφιών.
Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010
ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΣΦΑΚΙΑΝΟΙ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΕΣ
Σφακιανοί Χωροφύλακες πεσόντες στην εκτέλεση του καθήκοντος, από το ΗΡΩΟΝ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ [Δες το εξώφυλλο ΕΔΩ] που εξέδωσαν το 1926 ο Ιωάν. Φιοράκης (Ταγματάρχης) και Εμμ. Πιτυκάκης (Ανθυπομοίραρχος)
Ευχαριστώ τον αγαπητό φίλο Ευτύχη Τζιρτζιλάκη που μου έστειλε σαρώσεις των φωτογραφιών.
Χωροφύλακας Ανδρέας Κατσιγιαννάκης από την Ανώπολη. Σκοτώθηκε σε κατάσβεση πυρκαϊάς στα Γιάννινα το 1914.
Χωροφύλακας Παύλος Γ. Πολυράκης από τον Άγιο Ιωάννη Σφακίων. Εξαφανίστηκε στην Μικρά Ασία κατά την υποχώρηση τον Αύγουστο του 1922.
Χωροφύλακας Γεώργιος Σεϊμένης από την Ανώπολη. Ο πρώτος νεκρός του Μακεδονικού Αγώνα. Συνελήφθη από τους Βουλγάρους και κατακρεουργήθηκε στο Λέχοβο το 1903. Ολόσωμη φωτογραφία του ΕΔΩ.
Χωροφύλακας Μιχάλης Τσινιάρης απο τ' Ασκύφου. Σκοτώθηκε κατά τον τορπιλλισμό της ΠΡΟΠΟΝΤΙΔΟΣ το 1917.
Ευχαριστώ τον αγαπητό φίλο Ευτύχη Τζιρτζιλάκη που μου έστειλε σαρώσεις των φωτογραφιών.
Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010
Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010
π
Που βρίσκεται το μωσαϊκό αυτό, με το π, το διεθνές σύμβολο του (σταθερού) λόγου της περιφερείας ενός κύκλου προς τη διάμετρό του (3,14159....);
Λογικά θα έπρεπε να βρίσκεται στο προαύλιο κάποιου Ελληνικού Πνευματικού Ιδρύματος, μιας και το π είναι Ελληνικός Αριθμός, λόγω του Αρχιμήδη, που πρώτος βρήκε μια μέθοδο υπολογισμού του με την χρήση κανονικών πολυγώνων.
Υπάρχει κι άλλος λόγος που θα μπορούσε να πιθανολογήσει κάποιος ότι βρίσκεται στην Ελλάδα: Μια λεπτομέρεια της εικόνας ....!! [ΑΥΤΗ ΕΔΩ]
Όμως δε βρίσκεται στην Ελλάδα! Βρίσκεται .... [ΔΕΣ ΕΔΩ].
Ίσως κάποιος σκεφτεί: Εμείς εδώ στην Ελλάδα μπορεί να μην έχομε μωσαϊκά προς τιμήν του Αρχιμήδη, αλλά έχομε ολόκληρο άγαλμά του! :
Λάθος!! Το άγαλμα βρίσκεται στην ΙΔΙΑ πόλη που βρίσκεται και το μωσαϊκό! [ΔΕΣ ΕΔΩ]
Η σκληρή αλήθεια είναι ότι μπορεί οι Νεοέλληνες να είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, αλλά οι πνευματικοί κληρονόμοι τους είναι άλλοι. Εκείνοι που τους μελέτησαν, εξέδωσαν τα έργα τους και τους έχουν κάνει κι αγάλματα!!
Λογικά θα έπρεπε να βρίσκεται στο προαύλιο κάποιου Ελληνικού Πνευματικού Ιδρύματος, μιας και το π είναι Ελληνικός Αριθμός, λόγω του Αρχιμήδη, που πρώτος βρήκε μια μέθοδο υπολογισμού του με την χρήση κανονικών πολυγώνων.
Υπάρχει κι άλλος λόγος που θα μπορούσε να πιθανολογήσει κάποιος ότι βρίσκεται στην Ελλάδα: Μια λεπτομέρεια της εικόνας ....!! [ΑΥΤΗ ΕΔΩ]
Όμως δε βρίσκεται στην Ελλάδα! Βρίσκεται .... [ΔΕΣ ΕΔΩ].
Ίσως κάποιος σκεφτεί: Εμείς εδώ στην Ελλάδα μπορεί να μην έχομε μωσαϊκά προς τιμήν του Αρχιμήδη, αλλά έχομε ολόκληρο άγαλμά του! :
Λάθος!! Το άγαλμα βρίσκεται στην ΙΔΙΑ πόλη που βρίσκεται και το μωσαϊκό! [ΔΕΣ ΕΔΩ]
Η σκληρή αλήθεια είναι ότι μπορεί οι Νεοέλληνες να είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, αλλά οι πνευματικοί κληρονόμοι τους είναι άλλοι. Εκείνοι που τους μελέτησαν, εξέδωσαν τα έργα τους και τους έχουν κάνει κι αγάλματα!!
Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010
The 2,000,000,000,000,000th Bit of π is 0 !
The Two Quadrillionth Bit of π is 0!
We are pleased to present a new record on computing specific bits of π, the mathematical constant, and discuss performing such computations on Apache Hadoop clusters. The specific bits represented in hexadecimal are
0E6C1294 AED40403 F56D2D76 4026265B CA98511D 0FCFFAA1 0F4D28B1 BB5392B8.
These 256 bits end at the 2,000,000,000,000,252nd bit position†, which doubles the previous known record. The position of the first bit is 1,999,999,999,999,997 and the value of the two quadrillionth bit is 0.
The computation is carried out by a MapReduce program called DistBbp using the idle slices of the Hadoop clusters in Yahoo!. To effectively utilize available cluster resources without monopolizing the whole cluster, we develop an elastic computation framework that automatically schedules computation slices, each a DistBbp job, as either map-side or reduce-side computation based on changing cluster load condition. We have calculated π at varying bit positions and precisions, and one of the largest computations took 23 days of wall clock time and 503 years of CPU time on a 1000-node cluster.
For more details, see arXiv:1008.3171v1. See also our earlier results and Borwein's paper for a survey on π computation.
-------------
† When π is represented in decimal, hexadecimal and binary, we respectively have
π = 3.1415926535 8979323846 2643383279 ...
= 3.243F6A88 85A308D3 13198A2E ...
= 11.00100100 00111111 01101010 ...
Bit position is counted starting after the radix point. For example, the eight bits starting at the ninth bit position are 00111111 in binary or, equivalently, 3F in hexadecimal.
ΠΗΓΗ: SZE, Tsz Wo (Nicholas) Web Page
Δες ακόμα:
BBC NEWS
Εφημ. ΤΑ ΝΕΑ
Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010
Γ. Μ. ΣΚΟΥΛΟΥΔΗΣ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Διάφορα πατριωτικά (επαναστατικά!) ποιήματα του Ρεθεμνιώτη Γ. Μ. Σκουλούδη, που δημοσιεύτηκαν στη ρεθεμνιώτικη εφημερίδα ΑΡΚΑΔΙΟΝ (1885)
1. Τω φιλέλληνι κυρίω Γουστάβω Λαφφόν. [ΕΔΩ]
2. [Άτιτλο]
ΑΡΚΑΔΙΟΝ #26 (20 Απριλίου 1885) [ΕΔΩ]
Τί άραγε σκεπτόμεθα, και έχομεν ειρήνην,
Ενώ ζωήν διάγωμεν άνευ τίνος ελπίδος,
Και δεν συλλογιζόμεθα την ηθικήν ευθύνην,
Ην φέρομεν απέναντι της όλης μας πατρίδος;
Μήπως νομίζομεν ημείς, ότι θα δυνηθώμεν,
Ως ότου θέλωμεν, ς' την γην να ζώμεν αιωνίως,
Κι εκ φόβου προς τον θάνατον εχθρούς δεν πολεμώμεν;
Αλλ' απατώμεθα οικτρώς, είν' όνειρον ο βίος!
Όνειρον, όπερ έμπροσθεν ημών θέλει διέλθει,
κι εις μάχην αν δεν φονευθής, η φύσις σε φονεύει.
Και έκαστος από αυτόν τον κόσμον θα απέλθη,
Διότι δίκην κυνηγού ο Χάρων μας θηρεύει.
Κι αδόξως ο καθείς ημών ίσως με ευλογίαν,
Ή τύφον, ή μ' ασθένειαν άλλην θα αποθάνη,
Ενώ τιμήν, πας ο πεσών δια ελευθερίαν,
Σ' την γην και εις τους ουράνους την πρέπουσαν λαμβάνει.
Κι ενώ θα βαίνη η ψυχή αυτού προς τον θεόν της,
Πλησίον εις το πτώμα του άγγελοι θα πετώσιν.
Ως ίπταται η χελιδών τριγύρω των μικρών της,
Όταν από την φωλεάν τύχη να κρημνισθώσιν.
Αν δ' είναι νέος ο πεσών, θεέ μου, τι ωραίον!
Εξηπλωμένος μεταξύ νεκρών ενώ θα μένη,
Εάν τυχόν διέλθωσι, και ίδωσι τον νέον,
Ωραίαι ξανθοπλόκαμοι και τρυφεραί παρθένοι.
Θα τραγωδούν "ιδέτε τον πως ευχαριστημένος,
Κατόπιν εκπληρώσεως καθήκοντος κοιμάται.
Τον ύπνον τον αιώνιον αυτός ο φονευμένος.
Όστις πλέον εις ουρανούς ως άγγελος τιμάται!"
"Χαρά ς' εκείνον τον νεκρόν, όστις υπέρ πατρίδος,
Πέση εις μάχην τρυπηθείς με του εχθρού την σφαίραν.
Διότι ς' τον παράδεισον, εν μέσω της ελπίδος,
Άμα εκπνεύση εισχωρεί εκείνην την ημέραν."
"Φαίνεται ως να μειδιά, έλκει τας συμπαθείας,
Φρίκην ποσώς δεν προξενεί τούτο τ' ωραίον πτώμα,
Ως προξενούν οι θνήσκοντες έκ τινος ασθενείας,
Οίτινες φέρουν στυγερώς το του θανάτου χρώμα."
Αλλά φεύ! Τώρα πρόκειται να τον ενταφιάσουν,
Υπάγωμεν, και τάχιστα άνθη ας συλλεχθώσιν.
Και όταν με μαρμάρινον πλάκα αυτόν σκεπάσουν,
Πρέπει επί του τάφου του αυτά να σκορπισθώσιν."
Είν' ευτυχής. Απέθανεν, όπως υπερασπίση,
Φίλην πατρίδα, και ήμάς από την ατιμίαν.
Αλλ' είθε τώρα ο Θέος αύτον να συγχωρήση,
Κι' ας έχη γαίαν ελαφράν και μνήμην αιωνίαν."
Ταύτα λοιπόν, ω αδελφοί, αφού παραδεχθώμεν,
Κι' αφήσωμεν παν ταπεινόν εις τον παρόντα βίον,
Μη πλέον διαιρώμεθα, αλλά ας ενωθώμεν
Το της πατρίδος πάντοτε σκοπούντες μεγαλείον.
Γ. Μ. Σκουλούδης (έμπορος)
3. Ο ενθουσιών Κρης
ΑΡΚΑΔΙΟΝ #29 (11 - 5 - 1895) [ΕΔΩ]
Αχ και πότε εν θριάμβω κλητή ώρα θα σημάνη,
Καθ' ην πρέπει τις ως Έλλην και ως Κρης να αποθάνη.
Εις τα του πατρός μου ίχνη καιρός πλέον να βαδίσω,
Και τας χείρας μου, ως θέλω, είθε να ευχαριστήσω.
Εις ζωήν την μέχρι τούδε ποσώς δεν ευχαριστούμαι,
Τα βουνά πολύ μ' αρέσουν, και ιδού πως συλλογούμαι.
"Εάν ζήσω που θα εύρω αναμνήσεις καλλιτέρας,
Εάν δε εις μάχην πέσω τρηπηθεί υπό της σφαίρας,
Αφού διά του καλλίστου των θανάτων αποθάνω,
Θα ανταμειφθώ πρεπόντως εις τους ουρανούς επάνω.
Πάσα δ' εν τω αίματί μου θα πλυθή η αμαρτία,
Κι άνευ δίκης θα εισέλθω 'ς τα Ηλύσια πεδία.
Αν δε πάλιν τυχόν ζήσω, αλλ' ηκρωτηριασμένος,
Με τον της πληγής μου τύπον θέλω είμαι στολισμένος.
Τότ' ως διά παρασήμου,
Και θα χαίρη η ψυχή μου."
Εν Ρεθύμνη 1 Μαίου 1885.
Γ. Μ. Σκουλούδης (έμπορος)
4. Η Θρηνούσα Μήτηρ
ΑΡΚΑΔΙΟΝ #30 (18 - 5 - 1885) [ΕΔΩ]
Αχ! ω θύγατερ, ως πότε τα δεσμά σου δεν θα λύσουν,
Πότε ελευθέραν πλέον οι λησταί θα σε αφήσουν;
Έχω κι άλλας θυγατέρας, αλλά της οικογενείας
Η τιμή συ είσαι μόνον δια τας πολλάς θυσίας
Και αγώνας τους οποίους αιωνίως καταβάλλεις
Οπως ευρεθής ενδόξως εντός μητρικής αγκάλης.
Καί είσαι ως η ανδρεία Αυρηλιανή Παρθένος
Διά ιεράν ιδέαν, και θαυμάζει πας τις ξένος.
Είσαι δυστυχης, ω κόρη, αλλ' εγώ δυστυχεστέρα
Ήτις έχω εις αδίκους ληστών χείρας θυγατέρα.
Και ως μήτηρ αιχμαλώτου πτηνού και καλλικελλάδου,
Στο κλωβίον του πλησίον καθημένη επί του κλάδου,
Θρηνωδεί, κι αν και εις μάτην καταράται τας κιγκλίδας
Όμως εις Θεόν τον μέγαν έχει πάντοτε ελπίδας,
Διά το φυλακισμένον ότι έρχεται ημέρα,
Καθ'ην θ' αναπνέη χαίρον εις ελεύθερον αέρα.
Ούτω και εγώ αντίκρυ βλέπω σε, κι αναστενάζω,
Κι ελπίς εξ απελπισίας με ωθεί, όπως φωνάζω.
"Εμπρός, θύγατερ, διότι όστις δούλος ησυχάζη,
Κατ' αυτού και εν αγνοία πόλεμον παρασκευάζει.
Εμπρός! κι αν εκ νέου εύρης άσπλαγχνον αποτυχίαν,
Σελίς νέα χρυσή όλως θα γραφή 'ς την ιστορίαν.
Λοιπόν πάλιν ετοιμάσου,
Κ' ίσως θραύσης τα δεσμά σου."
(Γ. Μ. Σκουλούδης έμπορος.)
5. Η ΑΝΑΣΤΕΝΑΖΟΥΣΑ ΚΡΗΤΗ
ΑΡΚΑΔΙΟΝ #60 (8 - 1 - 1886) [ΕΔΩ]
1. Τω φιλέλληνι κυρίω Γουστάβω Λαφφόν. [ΕΔΩ]
2. [Άτιτλο]
ΑΡΚΑΔΙΟΝ #26 (20 Απριλίου 1885) [ΕΔΩ]
Τί άραγε σκεπτόμεθα, και έχομεν ειρήνην,
Ενώ ζωήν διάγωμεν άνευ τίνος ελπίδος,
Και δεν συλλογιζόμεθα την ηθικήν ευθύνην,
Ην φέρομεν απέναντι της όλης μας πατρίδος;
Μήπως νομίζομεν ημείς, ότι θα δυνηθώμεν,
Ως ότου θέλωμεν, ς' την γην να ζώμεν αιωνίως,
Κι εκ φόβου προς τον θάνατον εχθρούς δεν πολεμώμεν;
Αλλ' απατώμεθα οικτρώς, είν' όνειρον ο βίος!
Όνειρον, όπερ έμπροσθεν ημών θέλει διέλθει,
κι εις μάχην αν δεν φονευθής, η φύσις σε φονεύει.
Και έκαστος από αυτόν τον κόσμον θα απέλθη,
Διότι δίκην κυνηγού ο Χάρων μας θηρεύει.
Κι αδόξως ο καθείς ημών ίσως με ευλογίαν,
Ή τύφον, ή μ' ασθένειαν άλλην θα αποθάνη,
Ενώ τιμήν, πας ο πεσών δια ελευθερίαν,
Σ' την γην και εις τους ουράνους την πρέπουσαν λαμβάνει.
Κι ενώ θα βαίνη η ψυχή αυτού προς τον θεόν της,
Πλησίον εις το πτώμα του άγγελοι θα πετώσιν.
Ως ίπταται η χελιδών τριγύρω των μικρών της,
Όταν από την φωλεάν τύχη να κρημνισθώσιν.
Αν δ' είναι νέος ο πεσών, θεέ μου, τι ωραίον!
Εξηπλωμένος μεταξύ νεκρών ενώ θα μένη,
Εάν τυχόν διέλθωσι, και ίδωσι τον νέον,
Ωραίαι ξανθοπλόκαμοι και τρυφεραί παρθένοι.
Θα τραγωδούν "ιδέτε τον πως ευχαριστημένος,
Κατόπιν εκπληρώσεως καθήκοντος κοιμάται.
Τον ύπνον τον αιώνιον αυτός ο φονευμένος.
Όστις πλέον εις ουρανούς ως άγγελος τιμάται!"
"Χαρά ς' εκείνον τον νεκρόν, όστις υπέρ πατρίδος,
Πέση εις μάχην τρυπηθείς με του εχθρού την σφαίραν.
Διότι ς' τον παράδεισον, εν μέσω της ελπίδος,
Άμα εκπνεύση εισχωρεί εκείνην την ημέραν."
"Φαίνεται ως να μειδιά, έλκει τας συμπαθείας,
Φρίκην ποσώς δεν προξενεί τούτο τ' ωραίον πτώμα,
Ως προξενούν οι θνήσκοντες έκ τινος ασθενείας,
Οίτινες φέρουν στυγερώς το του θανάτου χρώμα."
Αλλά φεύ! Τώρα πρόκειται να τον ενταφιάσουν,
Υπάγωμεν, και τάχιστα άνθη ας συλλεχθώσιν.
Και όταν με μαρμάρινον πλάκα αυτόν σκεπάσουν,
Πρέπει επί του τάφου του αυτά να σκορπισθώσιν."
Είν' ευτυχής. Απέθανεν, όπως υπερασπίση,
Φίλην πατρίδα, και ήμάς από την ατιμίαν.
Αλλ' είθε τώρα ο Θέος αύτον να συγχωρήση,
Κι' ας έχη γαίαν ελαφράν και μνήμην αιωνίαν."
Ταύτα λοιπόν, ω αδελφοί, αφού παραδεχθώμεν,
Κι' αφήσωμεν παν ταπεινόν εις τον παρόντα βίον,
Μη πλέον διαιρώμεθα, αλλά ας ενωθώμεν
Το της πατρίδος πάντοτε σκοπούντες μεγαλείον.
Γ. Μ. Σκουλούδης (έμπορος)
3. Ο ενθουσιών Κρης
ΑΡΚΑΔΙΟΝ #29 (11 - 5 - 1895) [ΕΔΩ]
Αχ και πότε εν θριάμβω κλητή ώρα θα σημάνη,
Καθ' ην πρέπει τις ως Έλλην και ως Κρης να αποθάνη.
Εις τα του πατρός μου ίχνη καιρός πλέον να βαδίσω,
Και τας χείρας μου, ως θέλω, είθε να ευχαριστήσω.
Εις ζωήν την μέχρι τούδε ποσώς δεν ευχαριστούμαι,
Τα βουνά πολύ μ' αρέσουν, και ιδού πως συλλογούμαι.
"Εάν ζήσω που θα εύρω αναμνήσεις καλλιτέρας,
Εάν δε εις μάχην πέσω τρηπηθεί υπό της σφαίρας,
Αφού διά του καλλίστου των θανάτων αποθάνω,
Θα ανταμειφθώ πρεπόντως εις τους ουρανούς επάνω.
Πάσα δ' εν τω αίματί μου θα πλυθή η αμαρτία,
Κι άνευ δίκης θα εισέλθω 'ς τα Ηλύσια πεδία.
Αν δε πάλιν τυχόν ζήσω, αλλ' ηκρωτηριασμένος,
Με τον της πληγής μου τύπον θέλω είμαι στολισμένος.
Τότ' ως διά παρασήμου,
Και θα χαίρη η ψυχή μου."
Εν Ρεθύμνη 1 Μαίου 1885.
Γ. Μ. Σκουλούδης (έμπορος)
4. Η Θρηνούσα Μήτηρ
ΑΡΚΑΔΙΟΝ #30 (18 - 5 - 1885) [ΕΔΩ]
Αχ! ω θύγατερ, ως πότε τα δεσμά σου δεν θα λύσουν,
Πότε ελευθέραν πλέον οι λησταί θα σε αφήσουν;
Έχω κι άλλας θυγατέρας, αλλά της οικογενείας
Η τιμή συ είσαι μόνον δια τας πολλάς θυσίας
Και αγώνας τους οποίους αιωνίως καταβάλλεις
Οπως ευρεθής ενδόξως εντός μητρικής αγκάλης.
Καί είσαι ως η ανδρεία Αυρηλιανή Παρθένος
Διά ιεράν ιδέαν, και θαυμάζει πας τις ξένος.
Είσαι δυστυχης, ω κόρη, αλλ' εγώ δυστυχεστέρα
Ήτις έχω εις αδίκους ληστών χείρας θυγατέρα.
Και ως μήτηρ αιχμαλώτου πτηνού και καλλικελλάδου,
Στο κλωβίον του πλησίον καθημένη επί του κλάδου,
Θρηνωδεί, κι αν και εις μάτην καταράται τας κιγκλίδας
Όμως εις Θεόν τον μέγαν έχει πάντοτε ελπίδας,
Διά το φυλακισμένον ότι έρχεται ημέρα,
Καθ'ην θ' αναπνέη χαίρον εις ελεύθερον αέρα.
Ούτω και εγώ αντίκρυ βλέπω σε, κι αναστενάζω,
Κι ελπίς εξ απελπισίας με ωθεί, όπως φωνάζω.
"Εμπρός, θύγατερ, διότι όστις δούλος ησυχάζη,
Κατ' αυτού και εν αγνοία πόλεμον παρασκευάζει.
Εμπρός! κι αν εκ νέου εύρης άσπλαγχνον αποτυχίαν,
Σελίς νέα χρυσή όλως θα γραφή 'ς την ιστορίαν.
Λοιπόν πάλιν ετοιμάσου,
Κ' ίσως θραύσης τα δεσμά σου."
(Γ. Μ. Σκουλούδης έμπορος.)
5. Η ΑΝΑΣΤΕΝΑΖΟΥΣΑ ΚΡΗΤΗ
ΑΡΚΑΔΙΟΝ #60 (8 - 1 - 1886) [ΕΔΩ]
Γ. Μ. ΣΚΟΥΛΟΥΔΗΣ Τω φιλέλληνι κυρίω Γουστάβω Λαφφόν
Το ποίημα - απάντηση στον Γουσταύο Λαφφόν [ΕΔΩ] του Ρεθεμνιώτη Γ. Μ. Σκουλούδη (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΡΚΑΔΙΟΝ του Ρεθύμνου #24 (6 Απριλίου 1885) [δες το ΕΔΩ])
Τω φιλέλληνι κυρίω Γουστάβω Λαφφόν.
Προς τι, Γουστάβε, υιέ Γαλλίας,
Διατί τόσον παραπονείσαι,
Διά τους Έλληνας και λυπείσαι,
Ότι δεν φείδονται των ηθών
Αυτών, εθίμων, και συνηθείας
Αλλά τ' αλλάζουν με τον καιρόν.
Μήπως φοβήσαι, συ ο λατρεύων
Ως ερωμένην σου την Ελλάδα,
Αφ'ου ανέγνως την Ιλιάδα,
Ότι ο Έλλην, αν μιμηθή
Τι, ως ωραίον αυτό θηρεύον,
Τον εθνισμόν του θ' απαρνηθή;
Αλλά οι Έλληνες, μάθε πλέον,
Ότι γνωρίζουν να σεβασθώσι,
Το καλόν ξένον και να δεχθώσι,
Και το ανέχεται η πατρίς
Αυτών, διότι είναι ωραίον
Δεν είν' ο Έλλην εγωιστής.
Κι αν ερευνήσης καλώς, θα ιδής
Ότι θαυμάζων Βέρδην, Βελλίνη,
Και τα της γλώσσης του δεν αφίνει
Ούτως ευκόλως να μαρανθούν,
Κι Όμηρος, Πλάτων, και Θουκυδίδης
Εις τα σχολεία του αντηχούν.
Προς δε θα μάθης, αν ερωτήσης
Διά αιχμάλωτον Ελληνίδα,
Ήτις τον Άρην έχει ελπίδα,
Και τον λατρεύει ώσπερ Θεον.
Και, πως ετήρησεν, θ' απορήσης,
Γλώσσαν, θρησκείαν, και εθνισμόν!
Ελθέ να ιδής, και, αν και ξένος
Συ, θα θαυμάσης τα θέλγητρά της,
Πόσον τα τέκνα τα γνήσιά της
Η δωρική των κοσμεί μορφή,
Και το ισόθεον τούτον γένος
Δεινών κατόπιν πως να σωθή!
Και εκτός τούτου τωρα φροντίζει
Αύτη κινδύνους μη δειλιώσα,
Αλλ' ως το σύνηθες παρορώσα
τας συνεπείας και τους καιρούς
Φίλην θρησκείαν υπερασπίζει
Διά συνδούλους της αδελφούς.
Λοιπόν, φιλέλλην, μη αμφιβάλλης,
Ότι οι Έλληνες αγαπώσι,
Και ως το Βύρωνα εκτιμώσι
Σε, ω Ελλάδος φίλε, Λαφφών.
Αλλ' εκ του στήθους σου ν' αποβάλης
Πολύ παράπονον θλιβερόν.
Εν Ρεθύμνη τη 30 Μαρτίου 1885
Γ. Μ. Σκουλούδης
Τω φιλέλληνι κυρίω Γουστάβω Λαφφόν.
Προς τι, Γουστάβε, υιέ Γαλλίας,
Διατί τόσον παραπονείσαι,
Διά τους Έλληνας και λυπείσαι,
Ότι δεν φείδονται των ηθών
Αυτών, εθίμων, και συνηθείας
Αλλά τ' αλλάζουν με τον καιρόν.
Μήπως φοβήσαι, συ ο λατρεύων
Ως ερωμένην σου την Ελλάδα,
Αφ'ου ανέγνως την Ιλιάδα,
Ότι ο Έλλην, αν μιμηθή
Τι, ως ωραίον αυτό θηρεύον,
Τον εθνισμόν του θ' απαρνηθή;
Αλλά οι Έλληνες, μάθε πλέον,
Ότι γνωρίζουν να σεβασθώσι,
Το καλόν ξένον και να δεχθώσι,
Και το ανέχεται η πατρίς
Αυτών, διότι είναι ωραίον
Δεν είν' ο Έλλην εγωιστής.
Κι αν ερευνήσης καλώς, θα ιδής
Ότι θαυμάζων Βέρδην, Βελλίνη,
Και τα της γλώσσης του δεν αφίνει
Ούτως ευκόλως να μαρανθούν,
Κι Όμηρος, Πλάτων, και Θουκυδίδης
Εις τα σχολεία του αντηχούν.
Προς δε θα μάθης, αν ερωτήσης
Διά αιχμάλωτον Ελληνίδα,
Ήτις τον Άρην έχει ελπίδα,
Και τον λατρεύει ώσπερ Θεον.
Και, πως ετήρησεν, θ' απορήσης,
Γλώσσαν, θρησκείαν, και εθνισμόν!
Ελθέ να ιδής, και, αν και ξένος
Συ, θα θαυμάσης τα θέλγητρά της,
Πόσον τα τέκνα τα γνήσιά της
Η δωρική των κοσμεί μορφή,
Και το ισόθεον τούτον γένος
Δεινών κατόπιν πως να σωθή!
Και εκτός τούτου τωρα φροντίζει
Αύτη κινδύνους μη δειλιώσα,
Αλλ' ως το σύνηθες παρορώσα
τας συνεπείας και τους καιρούς
Φίλην θρησκείαν υπερασπίζει
Διά συνδούλους της αδελφούς.
Λοιπόν, φιλέλλην, μη αμφιβάλλης,
Ότι οι Έλληνες αγαπώσι,
Και ως το Βύρωνα εκτιμώσι
Σε, ω Ελλάδος φίλε, Λαφφών.
Αλλ' εκ του στήθους σου ν' αποβάλης
Πολύ παράπονον θλιβερόν.
Εν Ρεθύμνη τη 30 Μαρτίου 1885
Γ. Μ. Σκουλούδης
Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010
GUSTAVE LAFFON 1885
Ένα ποίημα του φιλέλληνα Προξένου της Γαλλίας στην Αδριανούπολη Γουσταύου Λαφφόν (Gustave Laffon), που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΝΕΟΛΟΓΟΣ της Κωνσταντινούπολης κι αναδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΡΚΑΔΙΟΝ του Ρεθύμνου #22 (16 Μαρτίου 1885) [δες το ΕΔΩ]
ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΜΟΥ
Πως σ΄αγαπώ, γλυκιά Ελλάς, σαν δεύτερή μου μάνα,
στον κόσμο πια το φώναξα σαν πασχαλιάς καμπάνα.
Μα έχω με τους Έλληνας παράπονο μεγάλο,
που αν μου μείνει στην ψυχή, θα πάθω δίχως άλλο.
Αυτό 'ναι το παράπονο που καίει την καρδιά μου:
- Πως εφραγκέψατε πολύ, ω Ελληνόπαιδά μου,
και κάθε μέρα χάνεται και σβήνει η ρωμιοσύνη,
σα μαραμένο λούλουδο, οπού δροσιά δεν πίνει;
Όλα σας είναι φράγκικα, όλα τα ζηλεμένα,
κι Eλληνικό πια έθιμο δεν σώζεται κανένα.
Φράγκικος είναι ο χορός, φράγκικα τα τραγούδια,
με φράγκικα ονόματα βαφτίζουν τα λουλούδια.
Αν έχεις πάθος στην ψυχή που καίει σαν καμίνι,
πρέπει την γλώσσα να μιλάς του Βέρδη και Μπελλίνη.
Τον Τροβατόρο σαν ακούς να κάμνεις που πεθαίνεις
και με το στόμα ανοικτό σα χάχας ν' απομένεις.
'Εως το τέλος να ροφάς της Δίβας το κομμάτι,
άλλως σε λένε βάναυσον κι απαίδευτο χωριάτη.
Αχ! Μάστρο-Βέρδη πουθενά αν τύχει και σε εύρω,
τι έχεις απ΄ τα χέρια μου να πάθεις δεν ηξεύρω!
Τόσες φορές μ' ανάγκασες να σε χειροκροτήσω, ΄
που μ' έκαμες κινέζικο τραγούδι να ποθήσω!
Κι εσείς, ω Επτανήσιοι, μεγάλοι καντατόροι,
Ντελκοντραπούντο κλάσικο θερμοί αμιρατόροι,
εν τη λατρεία των Μουσών κι αν φέρετε τα πρώτα,
Ελληνικήν δεν έχετε στον λάρυγγά σας νότα!
Αχ! πέτε μου που τραγουδούν τα εθνικά τραγούδια,
που οι κοπέλες αγαπούν του κόσμου τα λουλούδια,
που στον συρτό χορεύουνε με κεντητό μαντήλι,
που έχουν χρώμα κερασιού των γυναικών τα χείλη,
που αντηχεί του έρωτος ερωτική φλογέρα,
και τα αηδόνια κελαηδούν σ' ελεύθερον αέρα,
που χύνουν ίσκιο δροσερό αθάνατα πλατάνια
κι αστράφτουν στων παλληκαριών τη μέση γιαταγάνια;
Εκεί να τρέξω μια στιγμή να ευφρανθώ, να ζήσω,
με του βουνού τ' αρώματα μονάχα να μεθύσω.
Εκεί να βάλω να μου πουν παλληκαριού τραγούδι,
ν' ανοίξει η καρδούλα μου σαν μερσινιάς λουλούδι!
Εν Αδριανουπόλει
GUSTAVE LAFFON
Στον ποιητή απάντησε από τις στήλες του ΑΡΚΑΔΙΟΥ με ένα ποίημα ο Ρεθεμνιώτης λόγιος Γ. Σκουλούδης. [ΕΔΩ].
ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΜΟΥ
Πως σ΄αγαπώ, γλυκιά Ελλάς, σαν δεύτερή μου μάνα,
στον κόσμο πια το φώναξα σαν πασχαλιάς καμπάνα.
Μα έχω με τους Έλληνας παράπονο μεγάλο,
που αν μου μείνει στην ψυχή, θα πάθω δίχως άλλο.
Αυτό 'ναι το παράπονο που καίει την καρδιά μου:
- Πως εφραγκέψατε πολύ, ω Ελληνόπαιδά μου,
και κάθε μέρα χάνεται και σβήνει η ρωμιοσύνη,
σα μαραμένο λούλουδο, οπού δροσιά δεν πίνει;
Όλα σας είναι φράγκικα, όλα τα ζηλεμένα,
κι Eλληνικό πια έθιμο δεν σώζεται κανένα.
Φράγκικος είναι ο χορός, φράγκικα τα τραγούδια,
με φράγκικα ονόματα βαφτίζουν τα λουλούδια.
Αν έχεις πάθος στην ψυχή που καίει σαν καμίνι,
πρέπει την γλώσσα να μιλάς του Βέρδη και Μπελλίνη.
Τον Τροβατόρο σαν ακούς να κάμνεις που πεθαίνεις
και με το στόμα ανοικτό σα χάχας ν' απομένεις.
'Εως το τέλος να ροφάς της Δίβας το κομμάτι,
άλλως σε λένε βάναυσον κι απαίδευτο χωριάτη.
Αχ! Μάστρο-Βέρδη πουθενά αν τύχει και σε εύρω,
τι έχεις απ΄ τα χέρια μου να πάθεις δεν ηξεύρω!
Τόσες φορές μ' ανάγκασες να σε χειροκροτήσω, ΄
που μ' έκαμες κινέζικο τραγούδι να ποθήσω!
Κι εσείς, ω Επτανήσιοι, μεγάλοι καντατόροι,
Ντελκοντραπούντο κλάσικο θερμοί αμιρατόροι,
εν τη λατρεία των Μουσών κι αν φέρετε τα πρώτα,
Ελληνικήν δεν έχετε στον λάρυγγά σας νότα!
Αχ! πέτε μου που τραγουδούν τα εθνικά τραγούδια,
που οι κοπέλες αγαπούν του κόσμου τα λουλούδια,
που στον συρτό χορεύουνε με κεντητό μαντήλι,
που έχουν χρώμα κερασιού των γυναικών τα χείλη,
που αντηχεί του έρωτος ερωτική φλογέρα,
και τα αηδόνια κελαηδούν σ' ελεύθερον αέρα,
που χύνουν ίσκιο δροσερό αθάνατα πλατάνια
κι αστράφτουν στων παλληκαριών τη μέση γιαταγάνια;
Εκεί να τρέξω μια στιγμή να ευφρανθώ, να ζήσω,
με του βουνού τ' αρώματα μονάχα να μεθύσω.
Εκεί να βάλω να μου πουν παλληκαριού τραγούδι,
ν' ανοίξει η καρδούλα μου σαν μερσινιάς λουλούδι!
Εν Αδριανουπόλει
GUSTAVE LAFFON
Στον ποιητή απάντησε από τις στήλες του ΑΡΚΑΔΙΟΥ με ένα ποίημα ο Ρεθεμνιώτης λόγιος Γ. Σκουλούδης. [ΕΔΩ].
Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010
ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ...
Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010
ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ
Από τις αυτοβιογραφικές σημειώσεις ενός Κρητικού:
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΞΑΦΝΙΑΣΜΑ.
1900.
Παιδάκι τότε πέντε χρόνων, κοιμόμουνα στη μεγάλη κάμαρη του σπιθιού μας στο χωριό μου Γαράζο του Μυλοποτάμου [Ρεθύμνης]. Ξαφνικά πετάχτηκα κάτω από το φαρδύ σανιδένιο κρεβάτι κατατρομαγμένος. Ντουφεκιές απανωτές ριχνόντουσαν εκεί κάπου στη γειτονιά κοντά στο σπίτι μας.
- Κοιμήσου, μου 'πε η μάνα μου. Δεν είναι πράμα. Η Σκουλάδενα γέννησε ένα γιο και παίζουνε ντουφεκιές από τη χαρά τους.
- Και γιάντα παίζουνε ντουφεκιές; ρώτησα.
- Γιατί 'ναι γιος!
- Κι αν ήτανε κοπελιά, δε θα παίζανε;
- Όχι. Θα κλαίγανε!
- Και γιάντα θα κλαίγανε;
- Δεν έχει "γιάντα - μάντα". Θα κλαίγανε σου 'πα! κι έκοψε την κουβέντα.
Σαν ξημέρωσε φορτώθηκα την αδερφή μου, που είναι 2 1/2 χρόνια μεγαλύτερή μου, να μου πει γιάντα ρίχνανε τη νύχτα γκραδιές.
- Ξεφορτώσου με! μου ΄πε.
Γιατί αλήθεια θα κλαίγανε αν ήταν κορίτσι; Γιατί απλούστατα το θηλυκού γένους πλάσμα θα αντιμετώπιζε μύρια όσα σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία. Ακόμα και βασιλιάδες είχανε αυτή τη στεναχώρια, όπως εκείνος ο Ρήγας σε ένα "κρητικότροπο" επτανησιακό στιχούργημα:
Άρχοντες, θε να σας ειπώ την παραπόνεσή μου
Διατί έχω θηλυκόν παιδί, γιαύτος πονεί η ψυχή μου.
ΟΧΙ, ΟΧΙ !! Αυτός στη Φωτογραφία ΔΕΝ είναι Κρητικός!
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΞΑΦΝΙΑΣΜΑ.
1900.
Παιδάκι τότε πέντε χρόνων, κοιμόμουνα στη μεγάλη κάμαρη του σπιθιού μας στο χωριό μου Γαράζο του Μυλοποτάμου [Ρεθύμνης]. Ξαφνικά πετάχτηκα κάτω από το φαρδύ σανιδένιο κρεβάτι κατατρομαγμένος. Ντουφεκιές απανωτές ριχνόντουσαν εκεί κάπου στη γειτονιά κοντά στο σπίτι μας.
- Κοιμήσου, μου 'πε η μάνα μου. Δεν είναι πράμα. Η Σκουλάδενα γέννησε ένα γιο και παίζουνε ντουφεκιές από τη χαρά τους.
- Και γιάντα παίζουνε ντουφεκιές; ρώτησα.
- Γιατί 'ναι γιος!
- Κι αν ήτανε κοπελιά, δε θα παίζανε;
- Όχι. Θα κλαίγανε!
- Και γιάντα θα κλαίγανε;
- Δεν έχει "γιάντα - μάντα". Θα κλαίγανε σου 'πα! κι έκοψε την κουβέντα.
Σαν ξημέρωσε φορτώθηκα την αδερφή μου, που είναι 2 1/2 χρόνια μεγαλύτερή μου, να μου πει γιάντα ρίχνανε τη νύχτα γκραδιές.
- Ξεφορτώσου με! μου ΄πε.
Γιατί αλήθεια θα κλαίγανε αν ήταν κορίτσι; Γιατί απλούστατα το θηλυκού γένους πλάσμα θα αντιμετώπιζε μύρια όσα σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία. Ακόμα και βασιλιάδες είχανε αυτή τη στεναχώρια, όπως εκείνος ο Ρήγας σε ένα "κρητικότροπο" επτανησιακό στιχούργημα:
Άρχοντες, θε να σας ειπώ την παραπόνεσή μου
Διατί έχω θηλυκόν παιδί, γιαύτος πονεί η ψυχή μου.
ΟΧΙ, ΟΧΙ !! Αυτός στη Φωτογραφία ΔΕΝ είναι Κρητικός!
Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010
ΠΟΝΤΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Πορτραίτο άντρα από την Τραπεζούντα ( Πόντος ):
Κερασουντία Κόρη:
Φωτογράφος Β. ΠΟΥΛΟΥΛΙΔΗΣ Εν Τραπεζούντι [ Trebizond Trebizonde ]
Τραπεζουντία:
Φωτογράφος Κ. ΚΑΚΟΥΛΗΣ Εν Τραπεζούντι
Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010
ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ 1821 ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
Μια σημαντική πρωτογενή πηγή για την Επανάσταση του 1821 στην Κρήτη, το βιβλιαράκι:
Ιστορική και Κριτική Σύνοψις των εν Κρήτη διατρεξάντων από της πτώσεως του πρώτου διοικητού ταύτης ιππέως Αφεντούλιεφ, μέχρι της σήμερον .... Συντεθείσα υπό του Π. Νικολαΐδου .... Μεσολόγγιον Εκ της Τυπογραφίας Δημ. Μεσθενέως 1824,
έχω αναρτήσει (σελίδα - σελίδα σε .jpg format) ΕΔΩ
Ιστορική και Κριτική Σύνοψις των εν Κρήτη διατρεξάντων από της πτώσεως του πρώτου διοικητού ταύτης ιππέως Αφεντούλιεφ, μέχρι της σήμερον .... Συντεθείσα υπό του Π. Νικολαΐδου .... Μεσολόγγιον Εκ της Τυπογραφίας Δημ. Μεσθενέως 1824,
έχω αναρτήσει (σελίδα - σελίδα σε .jpg format) ΕΔΩ
1940
Ημερολόγιο του Δημητρίου Γιαννόπουλου, στρατιώτη στον Ελληνο-ιταλικό Πόλεμο (1940)
Ασάνι (σήμερα Κρυονέρι) Καλαβρύτων, το χωριό του στρατιώτη.
Εις τας 12 του μηνος Ιανουαρίου Eπαρουσιάσθην εις τον δευτερον Λόχον, είς το στρατόπεδου Πατρών. Έις τας 20-1-1941 του Μηνός εντίθην τσολιάς, είς τας 21 επήγαμεν εις τον σταθμόν Αγίου Ανδέου παραλάβαμε τα Μουλάρια μας, τα ετοιμάσαμε το Βράδυ τα επήγαμε εις το βαπόρι Αλλά τα επιστρέψαμε και επήγαμε Μόνοι μας εκημηθήκαμε εις το Καράβι και εξηπνήσαμε το πρωί Σταματίσαμε μέσα εις την θάλασσα Ελάβαμε διαταγήν και σταματησαμε δια να αποφήγωμε αεροπορική ρίξη τέλος ήλθε αντιτορπιλικόν και μας εσηνόδεψε και εφθάσαμε εις Αστακόν εκήμηθήκαμεν το βραδυ
Και το δεύτερο βράδυ η μεθεπομένη Το πρωί φήγαμε και φτάσαμε εις τας 12 το βράδυ εις χοριον στοχαλαδες 360 οικογένεις
Ενήναμε 2 ημέρες εκημιθήκαμε εις Σπιριδων και εις το σπιτι ενός πατριότη Από εκει ξεκινήσαμε εις τας 27/1/41 βράδυ δια αμφιλοχία ωρα 7 επεράσαμε μια μεγάλη λημνη ετάσαμε εις τις εις τας 1 ½ τη νυκτα. Την επομένη 28 του ιδιου μηνός εφήγαμε επεράσαμε εις χωριόν Ανοιξιάτικα εμήναμε ενα βράδυ σχέδον έξω από την Άρτα. Είς την 29 εφθάσαμε εις Άρταν επεράσαμε από χοριόν κομπότή την επομένη το απόγεμα εφάγαμε. Περνόντας από το ιστορικόν γεφύρι της Άρτας προχορόντας εβρήκαμε και άλλο ποτάμι επίσης μεγάλο τον Λούρο επεράσαμε από φιληπιάδα και είς ένα μεγάλο χωριό παντάνασα εμήναμε σ΄ένα μήλο πλησίον του ποταμού Λουρου. Την επομένη 31 εφίγαμε και προχορόντας εφτάσαμε εις Κλεισούρα την 1-2 εφήγαμε και εις τας 2-2-41 εφτάσαμε εις Γιάννενα. Είς τας 4-2-41 εφήγαμε και ήλθαμε καλπάκι είς τας 5-2-41 εφτάσαμε Κακαβιά.
Εις τα σήνορα εις τας 6-2-41 εφτάσαμε γιωργάντάδες Έλληνικό χωριό.Εφήγαμε τη επομένη και εις τας 12 τη νύκτα εις χορίον Λιμπόχοβο εμήναμε εκεί εις τας 12 του μηνός 12-2-41. Έφηγαν 2 φορές επιδρομείς και την δεύτερη έριξαν ένα αεροπλάνο. Πρώτη φοράν όπου ίδα τέτοιον θέαμα. Έφτάσαμε είς το Αργιρόκαστρο εκαθήσαμε μέχρι τας 12-3-41 Πέμπτην ήλθεν διαταγή και φήγαμε είς τας 8.10 το βράδυ και βαδίζαμε μέχρι το πρωί στας 5 εις το χοριόν Πολητσιάνη εφάγαμε το βράδυ εφήγαμε εις τας 11 η ώρα 13 του Μαρτίου 8 ώρες δρόμο εκέι στρατοπεδέψαμε οι πυροβολισμοί δεν έπαβαν. την 21ην μας έβαλαν με τους όλμους με εσκέπασαν με χώματα την επομένη 25ην του Ευαγγελισμου έλαβα από τον αδελφό μου Νίκο και από τον πατέρα μου και Βάσω Τζοβόλου. Το απόγευμα μας άρχισαν μας χτηπούσαν με τους όλμους
Σύνοφρυς Έλληνας φαντάρος στην Αλβανία (Φλεβάρης 1941)
Η γραμμή ήταν είς την 16:37 παραπλέυρος είς την Τρεμπεσίνα μέχρι τη τριακοστή πρώτη 31-3-41 το βουνό όπου εμαχώμαθα ονομάζεται Τεπελένι. 4 Απριλίου μας έκαναν επίθεση 6-4 ήρθε κι άλλη διμοιρία και επανασυνταχθληκαμε. Εις τα δέκα Εμάθαμε ότι Γερμανικά στρατεύματα τα εκατέβασαν εις Θεσσαλονίκην και ότι ο βασηλέας έφυγε. Η κυβέρνηση επαρετήθη είς τας 11 είχαμε τα ίδια και είς τας 12 επισεις είχαμε όλοι κακό προέσθημα ότι εκαταλήφθη η Θεσσαλονίκη εις τας 13 του μηνός ημέρα των βαίων. Εμάθαμε το απόγευμα ότι θα γίνει οπισθοχώρισης εγγαταλήπσαμε τας θέσεις μας και επεράσαμε εν μέσω Κλεισούρας και εφτάσαμε το πρωί εις της Μαμαριές το βράδυ εφήγαμε και επεράσαμε πεζοι τον Αώο ποταμό.
Και εφτάσαμε εις χωριων Βόλομποβο, Την άλλη μλερα φήγαμε για Πρεμετή Μεγάλη Τρίτη τη επόμενη Μεγάλη Τετάρτη εφήγαμε κα επήγαμε σε όρος πάνω και εστήσαμε ποφυλακές. Την επομένη εφήγαμε παραδωμένοι και εφτάσαμε εις την Πολήτσανη εκεί μας έφτασε η φάλαγγα που οπισθωχορίσαμε και το βράδυ εφήγαμε επεράσαμε από το χωριό Γεωργουτσάδες την νύκτα του Πάσχα εις τας 2 1/2 μεσάνυχτα ήταν θληβερόν το βράδυ ελάβαμε διαταγή να αμυνθούμε μέχρις ενός διότι υπάρχει λόγος να μην μας πάρουν ούτε μία σπιθαμή γής. Αφού εφήλαξα σκοπός 12-2 κατά τις 3 1/2 νύχτα ακούω τον λοχαγό να λέει ακούστε άνδρες αυτήν την στιγμή εμάθαμε την συνθηκολόγισην μετά της γερμανίας και επεμβάσεως της γερμανίας εδέχθη ο Ιταλός να υπογράψει ανακοχήν.
το πρωί είς τας 9:20 21 του μηνός Απριλίου δεύτερη μέρα της Λαπμρής. Ο αξιωματικός ο ο δικός μας έκανε συνενοησεις. εν τω μεταξή ερχόταν στρατός Ιταλικός αλλα κάτι συνέβη πρίν Πάρα ήθελαν να περάσουν έγιναν συνενοήσεις δεύτερες και μας είπαν ότι περιμένουν διαταγές. αυτήν τη βραδιά την επεράσαμε εις το πόδι μήπος μας σπάσουν την γράμμή. Την επόμενη Τρίτη του Πάσχα 22-4-41 το πρωί περιμέναμε την απάντησην και αυτοί κατά τας 9 ήλθαν εις το μέσον Αξιωματικοί Ιταλοί καθώς και Έλληνες και ακούσαμε την απόφαση ότι θα περάσουν πωσδήποτε αυτήν την ώρα οι αξιωματικοι μας έγιναν θηρία και τους απάντησαν Ότι εάν θέλουν ορίστε ο δρόμος περάστε αφού θέλετε και απεχορισαν όλοι νευρικοί. μόλις έφτασαν οι δικοί μας εις τα σήνορα μας και αυτοί επιάσανε άρχη πηρός την στηγμή αυτήν είχα βάλει γαλέτα εις το τσάι μου και δεν επρόλαβα ούτε μια κουλιά να πάρω τι συνέβει εκείνη την στιγμήν αν θελήσης να περιγράψεις ο στρατός μας του έκανε επίθεση και τους εσάρωσε και κόπασε κατά τας 3 το απόγευμα οπότε απεσίρθησαν και εφάγαμε βακαλάο κατά τις 5 το απόγευμα έρχετε διαταγή να εγγαταλήψουμε τα σύνορα μας κατά τας 9 ηώρα φεύγουμε με πορία πολύ σύντομη πορεία φτάνουμε την επομένη εις τας 10 ωρα όπισθεν των συνόρων των νέων των νέων μέσα Ιταλίας μόλις εκαταβηθήσαμε δια να αναπαυθούμε δια να αναπουθούμε αμέσως έρχετε διαταγή
Επιστολικό δελτάριο σταλμένο απο τον στρατιώτη Δ. Γιαννόπουλο (10-5-1941)
Ότι εντός μισής ώρας εάν δεν προλάβουμε να περάσουμε ήμεθα αιχμάλοτοι. Το τι έγινε δεν περιγράφετε τέλος αποφήγαμε τον κύνδηνο περνώντας το Καλπάκι από εκεί εμπήκαμε πλέον μέσα είς κατεχόμενη Ελλάδα ηπό των Γερμανών εμείναμε το βράδυ είς ένα μέρος τη επόμενη φήγαμε και φτάσαμε είς την φρικτότερον στιγμήν της ζωής μας την ατήμωσην μας επήραν τα όπλα τα κανόνια και γενικός όλα τα όπλα 25 εξεκινήσαμε από εκεί και εμπήκαμε είς το Μπιζάνι και την επόμενη εφήγαμε και εφτάσαμε είς Φηληπιάδα εκεί μείναμε το βράδυ την άλλη μέρα επεράσαμε απέναντι εις τον Προφήτη Ηλία. Εκεί εμήναμε μέχρι της 13 Μαίου 10 η ώρα εφήγαμε και ήλθαμε εις Άρτα εστρήψαμε δεξιά και επήγαμε είς χορίον Νεοχόρι. Επεράσαμε με βέρκα και προχρίσαμε εφτάσαμε το βράδυ κημηθήκαμε είς καλήβα το πρωί επεράσαμε τα Αρτοχόρια του Κραβάσορα εκημηθήκαμε στου Λεπενού από εκεί εφήγαμε και επεράσαμε από πολλά χωριά στη συνέχεια εφτάσαμε εις Αγρήνειον. από εκεί εξεκινήσαμε εις τας 3 1/2 και το βράδυ εκημηθάκαμε εις Μεσσολόγγι κατόπιν εφήγαμε και περάσαμε από το Κρυονέρι και περάσαμε εις Πάτρας ξηπόλητοι πολλοί έχασαν το κουράγιο τους έπαθαν κρυοπαγήματα και χάθηκαν εγώ επέδιξα υπομονήν κι προσευχήν έλεγα κι αυτό θα περάσει και δεν έφταναν οι άλλες ταλεπορίες είχαμε και τις ψήρες άλλοι είπαν ότι μας ανάγγαζαν να ξηνόμαστε και δεν πάγωνε το αίμα μας.
Από το Ιστολόγιο ΣΤΕΜΝΙΤΣΑ
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ
Πορεία προς το μέτωπο (28η Οκτωβρίου 1940)
..............
Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ' τον άλλο, ίδια τυφλοί. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ' ένα μικρό δαδί, μία - μία εμοιραζόμασταν
τη σταφίδα.
Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ' την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσανε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ' αερόπλανα.
Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το ΄χε συνήθειο του, στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.
..............
Εις τας 12 του μηνος Ιανουαρίου Eπαρουσιάσθην εις τον δευτερον Λόχον, είς το στρατόπεδου Πατρών. Έις τας 20-1-1941 του Μηνός εντίθην τσολιάς, είς τας 21 επήγαμεν εις τον σταθμόν Αγίου Ανδέου παραλάβαμε τα Μουλάρια μας, τα ετοιμάσαμε το Βράδυ τα επήγαμε εις το βαπόρι Αλλά τα επιστρέψαμε και επήγαμε Μόνοι μας εκημηθήκαμε εις το Καράβι και εξηπνήσαμε το πρωί Σταματίσαμε μέσα εις την θάλασσα Ελάβαμε διαταγήν και σταματησαμε δια να αποφήγωμε αεροπορική ρίξη τέλος ήλθε αντιτορπιλικόν και μας εσηνόδεψε και εφθάσαμε εις Αστακόν εκήμηθήκαμεν το βραδυ
Και το δεύτερο βράδυ η μεθεπομένη Το πρωί φήγαμε και φτάσαμε εις τας 12 το βράδυ εις χοριον στοχαλαδες 360 οικογένεις
Ενήναμε 2 ημέρες εκημιθήκαμε εις Σπιριδων και εις το σπιτι ενός πατριότη Από εκει ξεκινήσαμε εις τας 27/1/41 βράδυ δια αμφιλοχία ωρα 7 επεράσαμε μια μεγάλη λημνη ετάσαμε εις τις εις τας 1 ½ τη νυκτα. Την επομένη 28 του ιδιου μηνός εφήγαμε επεράσαμε εις χωριόν Ανοιξιάτικα εμήναμε ενα βράδυ σχέδον έξω από την Άρτα. Είς την 29 εφθάσαμε εις Άρταν επεράσαμε από χοριόν κομπότή την επομένη το απόγεμα εφάγαμε. Περνόντας από το ιστορικόν γεφύρι της Άρτας προχορόντας εβρήκαμε και άλλο ποτάμι επίσης μεγάλο τον Λούρο επεράσαμε από φιληπιάδα και είς ένα μεγάλο χωριό παντάνασα εμήναμε σ΄ένα μήλο πλησίον του ποταμού Λουρου. Την επομένη 31 εφίγαμε και προχορόντας εφτάσαμε εις Κλεισούρα την 1-2 εφήγαμε και εις τας 2-2-41 εφτάσαμε εις Γιάννενα. Είς τας 4-2-41 εφήγαμε και ήλθαμε καλπάκι είς τας 5-2-41 εφτάσαμε Κακαβιά.
Εις τα σήνορα εις τας 6-2-41 εφτάσαμε γιωργάντάδες Έλληνικό χωριό.Εφήγαμε τη επομένη και εις τας 12 τη νύκτα εις χορίον Λιμπόχοβο εμήναμε εκεί εις τας 12 του μηνός 12-2-41. Έφηγαν 2 φορές επιδρομείς και την δεύτερη έριξαν ένα αεροπλάνο. Πρώτη φοράν όπου ίδα τέτοιον θέαμα. Έφτάσαμε είς το Αργιρόκαστρο εκαθήσαμε μέχρι τας 12-3-41 Πέμπτην ήλθεν διαταγή και φήγαμε είς τας 8.10 το βράδυ και βαδίζαμε μέχρι το πρωί στας 5 εις το χοριόν Πολητσιάνη εφάγαμε το βράδυ εφήγαμε εις τας 11 η ώρα 13 του Μαρτίου 8 ώρες δρόμο εκέι στρατοπεδέψαμε οι πυροβολισμοί δεν έπαβαν. την 21ην μας έβαλαν με τους όλμους με εσκέπασαν με χώματα την επομένη 25ην του Ευαγγελισμου έλαβα από τον αδελφό μου Νίκο και από τον πατέρα μου και Βάσω Τζοβόλου. Το απόγευμα μας άρχισαν μας χτηπούσαν με τους όλμους
Η γραμμή ήταν είς την 16:37 παραπλέυρος είς την Τρεμπεσίνα μέχρι τη τριακοστή πρώτη 31-3-41 το βουνό όπου εμαχώμαθα ονομάζεται Τεπελένι. 4 Απριλίου μας έκαναν επίθεση 6-4 ήρθε κι άλλη διμοιρία και επανασυνταχθληκαμε. Εις τα δέκα Εμάθαμε ότι Γερμανικά στρατεύματα τα εκατέβασαν εις Θεσσαλονίκην και ότι ο βασηλέας έφυγε. Η κυβέρνηση επαρετήθη είς τας 11 είχαμε τα ίδια και είς τας 12 επισεις είχαμε όλοι κακό προέσθημα ότι εκαταλήφθη η Θεσσαλονίκη εις τας 13 του μηνός ημέρα των βαίων. Εμάθαμε το απόγευμα ότι θα γίνει οπισθοχώρισης εγγαταλήπσαμε τας θέσεις μας και επεράσαμε εν μέσω Κλεισούρας και εφτάσαμε το πρωί εις της Μαμαριές το βράδυ εφήγαμε και επεράσαμε πεζοι τον Αώο ποταμό.
Και εφτάσαμε εις χωριων Βόλομποβο, Την άλλη μλερα φήγαμε για Πρεμετή Μεγάλη Τρίτη τη επόμενη Μεγάλη Τετάρτη εφήγαμε κα επήγαμε σε όρος πάνω και εστήσαμε ποφυλακές. Την επομένη εφήγαμε παραδωμένοι και εφτάσαμε εις την Πολήτσανη εκεί μας έφτασε η φάλαγγα που οπισθωχορίσαμε και το βράδυ εφήγαμε επεράσαμε από το χωριό Γεωργουτσάδες την νύκτα του Πάσχα εις τας 2 1/2 μεσάνυχτα ήταν θληβερόν το βράδυ ελάβαμε διαταγή να αμυνθούμε μέχρις ενός διότι υπάρχει λόγος να μην μας πάρουν ούτε μία σπιθαμή γής. Αφού εφήλαξα σκοπός 12-2 κατά τις 3 1/2 νύχτα ακούω τον λοχαγό να λέει ακούστε άνδρες αυτήν την στιγμή εμάθαμε την συνθηκολόγισην μετά της γερμανίας και επεμβάσεως της γερμανίας εδέχθη ο Ιταλός να υπογράψει ανακοχήν.
το πρωί είς τας 9:20 21 του μηνός Απριλίου δεύτερη μέρα της Λαπμρής. Ο αξιωματικός ο ο δικός μας έκανε συνενοησεις. εν τω μεταξή ερχόταν στρατός Ιταλικός αλλα κάτι συνέβη πρίν Πάρα ήθελαν να περάσουν έγιναν συνενοήσεις δεύτερες και μας είπαν ότι περιμένουν διαταγές. αυτήν τη βραδιά την επεράσαμε εις το πόδι μήπος μας σπάσουν την γράμμή. Την επόμενη Τρίτη του Πάσχα 22-4-41 το πρωί περιμέναμε την απάντησην και αυτοί κατά τας 9 ήλθαν εις το μέσον Αξιωματικοί Ιταλοί καθώς και Έλληνες και ακούσαμε την απόφαση ότι θα περάσουν πωσδήποτε αυτήν την ώρα οι αξιωματικοι μας έγιναν θηρία και τους απάντησαν Ότι εάν θέλουν ορίστε ο δρόμος περάστε αφού θέλετε και απεχορισαν όλοι νευρικοί. μόλις έφτασαν οι δικοί μας εις τα σήνορα μας και αυτοί επιάσανε άρχη πηρός την στηγμή αυτήν είχα βάλει γαλέτα εις το τσάι μου και δεν επρόλαβα ούτε μια κουλιά να πάρω τι συνέβει εκείνη την στιγμήν αν θελήσης να περιγράψεις ο στρατός μας του έκανε επίθεση και τους εσάρωσε και κόπασε κατά τας 3 το απόγευμα οπότε απεσίρθησαν και εφάγαμε βακαλάο κατά τις 5 το απόγευμα έρχετε διαταγή να εγγαταλήψουμε τα σύνορα μας κατά τας 9 ηώρα φεύγουμε με πορία πολύ σύντομη πορεία φτάνουμε την επομένη εις τας 10 ωρα όπισθεν των συνόρων των νέων των νέων μέσα Ιταλίας μόλις εκαταβηθήσαμε δια να αναπαυθούμε δια να αναπουθούμε αμέσως έρχετε διαταγή
Ότι εντός μισής ώρας εάν δεν προλάβουμε να περάσουμε ήμεθα αιχμάλοτοι. Το τι έγινε δεν περιγράφετε τέλος αποφήγαμε τον κύνδηνο περνώντας το Καλπάκι από εκεί εμπήκαμε πλέον μέσα είς κατεχόμενη Ελλάδα ηπό των Γερμανών εμείναμε το βράδυ είς ένα μέρος τη επόμενη φήγαμε και φτάσαμε είς την φρικτότερον στιγμήν της ζωής μας την ατήμωσην μας επήραν τα όπλα τα κανόνια και γενικός όλα τα όπλα 25 εξεκινήσαμε από εκεί και εμπήκαμε είς το Μπιζάνι και την επόμενη εφήγαμε και εφτάσαμε είς Φηληπιάδα εκεί μείναμε το βράδυ την άλλη μέρα επεράσαμε απέναντι εις τον Προφήτη Ηλία. Εκεί εμήναμε μέχρι της 13 Μαίου 10 η ώρα εφήγαμε και ήλθαμε εις Άρτα εστρήψαμε δεξιά και επήγαμε είς χορίον Νεοχόρι. Επεράσαμε με βέρκα και προχρίσαμε εφτάσαμε το βράδυ κημηθήκαμε είς καλήβα το πρωί επεράσαμε τα Αρτοχόρια του Κραβάσορα εκημηθήκαμε στου Λεπενού από εκεί εφήγαμε και επεράσαμε από πολλά χωριά στη συνέχεια εφτάσαμε εις Αγρήνειον. από εκεί εξεκινήσαμε εις τας 3 1/2 και το βράδυ εκημηθάκαμε εις Μεσσολόγγι κατόπιν εφήγαμε και περάσαμε από το Κρυονέρι και περάσαμε εις Πάτρας ξηπόλητοι πολλοί έχασαν το κουράγιο τους έπαθαν κρυοπαγήματα και χάθηκαν εγώ επέδιξα υπομονήν κι προσευχήν έλεγα κι αυτό θα περάσει και δεν έφταναν οι άλλες ταλεπορίες είχαμε και τις ψήρες άλλοι είπαν ότι μας ανάγγαζαν να ξηνόμαστε και δεν πάγωνε το αίμα μας.
Από το Ιστολόγιο ΣΤΕΜΝΙΤΣΑ
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ
Πορεία προς το μέτωπο (28η Οκτωβρίου 1940)
..............
Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ' τον άλλο, ίδια τυφλοί. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ' ένα μικρό δαδί, μία - μία εμοιραζόμασταν
τη σταφίδα.
Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ' την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσανε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ' αερόπλανα.
Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το ΄χε συνήθειο του, στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.
..............
Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010
ΚΙΣΑΜΙΤΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ 1960
Μια μικρή συλλογή με Κισαμίτικες φωτογραφίες της δεκαετίας του '60 έχω αναρτήσει ΕΔΩ.
Μια μόνο, αυτή (Βοσκός με τη λύρα του):
έχει σφραγίδα φωτογράφου, του Καστελλιανού Γ. Ανυφαντάκη:
Κατά πάσαν πιθανότητα και οι άλλες είναι του ίδιου φωτογράφου.
Μια μόνο, αυτή (Βοσκός με τη λύρα του):
έχει σφραγίδα φωτογράφου, του Καστελλιανού Γ. Ανυφαντάκη:
Κατά πάσαν πιθανότητα και οι άλλες είναι του ίδιου φωτογράφου.
Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΒΥΒΙΛΑΚΗΣ
Ο Ρεθεμνιώτης λόγιος και αγωνιστής Εμμ. Βυβιλάκης ήταν ο πρώτος που συνέγραψε πραγματεία γιανά αντικρούσει τις ανθελληνικές θέσεις του Fallmerayer. Όντας σπουδαστής στη Γερμανία, εξεδωσε ένα μικρό βιβλίο στα γερμανικά το 1840 με τον εύγλωττο τίτλο: Ο Νεοελληνικός Βίος σε σύγκριση με τον Αρχαιοελληνικό. Ανεξάρτητα από τις όποιες αδυναμίες του, είναι πολύτιμο, ειδικά για την Κρητική λαογραφία, γιατί είναι το πρώτο, μετά τα Ταξίδια στην Κρήτη (1834) του R. Pashley, που περιέχει λαογραφική ύλη από την Κρήτη.
Βιογραφία του Βυβιλάκη έχει γράψει ο συμπατριώτης του, διακεκριμένος φιλόλογος - ιστορικός, Μιχάλης Τρούλης. Παρουσίαση του βιβλίου του Τρούλη δες ΕΔΩ.
Το βιβλίο του Βυβιλάκη στον ιστότοπο των σαρωμένων βιβλίων της Google ΕΔΩ
Το βιβλίο, κατεβασμένο από την Google κι ανεβασμένο σε ιστότοπο δικό μου, ΕΔΩ
Βιογραφία του Βυβιλάκη έχει γράψει ο συμπατριώτης του, διακεκριμένος φιλόλογος - ιστορικός, Μιχάλης Τρούλης. Παρουσίαση του βιβλίου του Τρούλη δες ΕΔΩ.
Το βιβλίο του Βυβιλάκη στον ιστότοπο των σαρωμένων βιβλίων της Google ΕΔΩ
Το βιβλίο, κατεβασμένο από την Google κι ανεβασμένο σε ιστότοπο δικό μου, ΕΔΩ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
