ΠΗΓΗ: Tο ιστολόγιο του φίλου Γιάννη Παπαδάκη ΕΔΩ
Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011
ΑΞΙΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ
ΠΗΓΗ: Tο ιστολόγιο του φίλου Γιάννη Παπαδάκη ΕΔΩ
Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011
ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΙ
ΑΝΤΡΑΣ και ΒΟΔΙ, ΒΟΔΙ
ΑΝΤΡΑΣ, ΓΥΝΑΙΚΑ και ΒΟΔΙ, ΒΟΔΙ
ΑΝΤΡΑΣ και ΒΟΔΙ, ΓΑΙΔΑΡΟΣ
ΑΝΤΡΑΣ και ΑΛΟΓΟ, ΑΛΟΓΟ
ΑΝΤΡΑΣ, ΑΝΤΡΑΣ και ΑΛΟΓΟ
ΓΥΝΑΙΚΑ και ΒΟΔΙ, ΒΟΔΙ
ΓΥΝΑΙΚΑ και ΒΟΔΙ, ΒΟΔΙ
ΓΥΝΑΙΚΑ και ΑΛΟΓΟ και.... ΓΑΙΔΑΡΟΣ
Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011
ΚΡΗΤΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Μάρκος και Ελένη Μανιαδάκη (Κρητικοί, ίσως Ρεθυμνιώτες) φωτογραφημένοι στην Κωνσταντινούπολη το 1891, στο φωτογραφικό studio των Sebah - Joaillier
Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011
ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ, ΑΣΚΥΦΟΥ ΣΦΑΚΙΩΝ
Ολόκληρη επαρχία, η επαρχία μας των Σφακίων, και δεν έχει ένα δημόσιο/δημοτικό μουσείο! Συγχαρητήρια σε ΟΛΟΥΣ μας!!
Ο θεός να έχει αναπαυμένον τον αείμνηστο Ασκυφιώτη Γεώργιο Α. Χατζηδάκη, που με μύριους κόπους κατόρθωσε να "φτιάξει" μια πολύ αξιόλογη συλλογή αντικειμένων της περιόδου 1940-44, η οποία εκτίθεται στις Καρές στ' Ασκύφου, με τη φροντίδα σήμερα του γιου του, Ανδρέα Γ. Χατζηδάκη, που διαφύλαξε το υλικό και φροντίζει για τον εμπλουτισμό της συλλογής.
Ο ιστότοπος του Μουσείου Χατζηδάκη είναι ΕΔΩ.
Δες κι ΕΔΩ μια παρουσίαση του Μουσείου σε γερμανικό ιστότοπο. Οι φωτογραφίες βρίσκονται επίσης στο ιστολόγιο ΚΟΥΖΟΥΛΑΔΕΣ ΕΔΩ.
ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ, ΦΩΤΟΚΑΡΤΑ 1
Από την Επανακομιδή της Τιμίας Κάρας του Αποστόλου Τίτου από τη Βενετία στο Ηράκλειο το 1966.
Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011
Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011
ΔΥΟ ΑΝΩΠΟΛΙΤΕΣ ΠΑΙΖΟΥΝ ΧΑΡΤΙΑ
Ο Κριγιαρονικολής (Νικόλαος Παύλου Κριαράς), με τα στιβάνια και την κατσούνα, κι ο Καρναλόπωλος (Παύλος Καρναλάκης) παίζουν χαρτιά στο "Πλατανάκι του Γλυμένου".
Φωτογραφία των Αγγελάκη - Φαντάκη (Χανιά, δεκαετία 1960)
Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011
Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΦΗ ΠΕΤΡΑΚΗ
Το λαογραφικό έργο του Σήφη Πετράκη
Εκδήλωση για το λαογραφικό έργο του Σήφη Πετράκη διοργανώνει ο Σύλλογος Ασηγωνιωτών Αττικής και το σωματείο για την κρητική ιστορία, παράδοση και λαογραφία «Δροσουλίτες», την Τετάρτη 12 Οκτωβρίου και ώρα 7.30 μ.μ., στην αίθουσα των Δροσουλιτών, Εθνικής Αντιστάσεως 26, Πειραιάς.
Ο συγγραφέας, γέννημα - θρέμμα της Ασή Γωνιάς, μέσα από τα βιβλία του «Ιστορίες τσ' Ασιγωνιώτικης ρίζας», «Ιστορίες της ορεινής Μαδαρίτικης γης τσ' Ασιγωνιώτικης ρίζας», «Ορεινές Μαδαρίτικες αθιβολές τσ' Ασιγωνιώτικης ρίζας», παρουσιάζει με παραστατικό τρόπο χαρακτήρες, ιστορίες, έθιμα και ήθη του χωριού του και της ευρύτερης περιοχής της ορεινής δυτικής Κρήτης.
(Από τα Χανιώτικα Νέα).
Σήφη, σε χαιρετώ και σου αφιερώνω ετούτη τη φωτογραφία από το ηρωοτόκο χωριό σου, την Ασή Γωνιά. Να 'σαι γερός να μας χαρίζεις τις όμορφες Ασιγωνιώτικες ιστορίες σου!
Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011
DE PROFUNDIS
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ
ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ ΕΝΟΣ ΣΥΛΛΕΚΤΗ
Το φαινόμενο της συλλεκτικής μανίας
Δημοσιεύθηκε στις: 05-10-2011
Γράφει ο Γ.Π. ΕΚΚΕΚΑΚΗΣ
Ακουσα κάπου ότι η μανία για συλλογές πηγάζει, λέει, από μια ψυχολογική ανασφάλεια. Δεν με πολυαπασχόλησε το θέμα και δεν είμαι σε θέση να εκφέρω γνώμη. Για τη δική μου την περίπτωση, διηγούμαι συνήθως το εξής, θέλοντας να δείξω ότι η μανία εκδηλώθηκε σε μένα πολύ νωρίς:
Ήταν η 4η ή 5η μέρα της Μάχης της Κρήτης και οι πτήσεις των αεροπλάνων πάνω από το χωριό στο οποίο είχαμε καταφύγει οικογενειακώς είχαν σχεδόν σταματήσει. Να όμως που, ξαφνικά, παρουσιάστηκε ένα αεροπλάνο σε χαμηλό ύψος, κάτι που υποχρέωσε τους μεγάλους να καλυφθούν, όπως - όπως, φωνάζοντας και σ’ εμάς τα παιδιά να κάμομε το ίδιο. Όμως το αεροπλάνο δεν έριξε βόμβες. Έριξε κάτι χαρτάκια διαφόρων χρωμάτων που χρειάστηκαν αρκετά λεπτά για να φτάσουν στη γη και στα χέρια μας. Το θέαμα ήταν εντυπωσιακό και πρωτόγνωρο… Προκηρύξεις, είπαν οι μεγάλοι και πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που άκουγα τη λέξη. Εμείς τα παιδιά μαζέψαμε όσα περισσότερα χαρτάκια μπορέσαμε και τα κοιτάζαμε με περιέργεια. Όλα είχαν το ίδιο κείμενο, όμως τα χρώματα του χαρτιού ήταν διαφορετικά. Στα δικά μου χέρια έτυχε να μην υπάρχει ένα συγκεκριμένο χρώμα και το ζήτησα από τα άλλα παιδιά, με ανταλλαγή, προκειμένου να συμπληρώσω τη σειρά! Το αίτημά μου δε βρήκε ανταπόκριση και αναζήτησα άλλη λύση. Ξέφυγα από την προσοχή των δικών μου, απομακρύνθηκα και άρχισα να αναζητώ στις παρυφές του χωριού την προκήρυξη με το χρώμα που μου έλειπε. Είδα ένα τέτοιο χαρτί στην κορφή μιας συκιάς και, ανυποψίαστος για τον κίνδυνο, σκαρφάλωσα για να το αποκτήσω. Τότε ήταν που έγινα αντιληπτός από τους δικούς μου και… πλήρωσα ακριβά την αποκοτιά μου.
Για την εξέλιξή μου ως συλλέκτη, έχω άλλα να πω, ενδοσκοπώντας στις αναμνήσεις μου: Εγκατέλειψα γρήγορα τον παιδικό φιλοτελισμό επειδή δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με κάποιες σχολαστικότητες. Δεν μπορούσα, για παράδειγμα, να δω ως άχρηστο ένα ωραίο και δύσκολο γραμματόσημο επειδή του έλειπε ένα δοντάκι. Ούτε και μπορούσα να δεχτώ ως πρόσωπο άξιο της ιστορίας του φιλοτελισμού τον τύπο εκείνο που κατάστρεψε ένα ακριβοπληρωμένο από τον ίδιο γραμματόσημο, προκειμένου να είναι ο κάτοχος μιας μοναδικότητας.
Θέλω να πιστεύω ότι συνειδητοποίησα νωρίς τους κινδύνους που κρύβει το συλλεκτικό πάθος. Τα σχετικά με την Κρήτη βιβλία είναι το συλλεκτικό αντικείμενο που με απασχολεί εδώ και μισό περίπου αιώνα. Τα τελευταία 30 χρόνια, η ανάδειξη των σπάνιων βιβλίων που αναφέρονται στην Κρήτη έχει γίνει σκοπός ζωής. Και όχι μόνο των βιβλίων, αλλά κάθε στοιχείου που αναφέρεται στην πολιτιστική μας κληρονομιά.
Από ένα σημείο και μετά, άρχισα να βλέπω τα κρητικά βιβλία όχι ως αντικείμενα συλλεκτικά -με την όποια συλλεκτική ή εμπορική αξία τους- αλλά ως περιεχόμενο. Γι’ αυτό και τα εισαγωγικά στην τελευταία λέξη του τίτλου. Και επειδή σε κάποιο πρόσφατο υπηρεσιακό έγγραφο που με αφορά είδα να αναφέρεται πως ασχολούμαι (sic) με τη συλλογή παλιών βιβλίων, να πω τούτο: Δεν ασχολούμαι, αλλά εργάζομαι με πάθος για τη συλλογή κρητικών και μόνο βιβλίων, τόσο σε πρωτότυπη μορφή όσο και σε αντίγραφα, προκειμένου να υπάρξει ένα σύνολο που θα διευκολύνει τους κρητολόγους του μέλλοντος. Τόσο η Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων όσο και το άλλοτε ονομαζόμενο Ιστορικό Αρχείο Κρήτης έχουν βοηθήσει σημαντικά αυτή μου την προσπάθεια.
Οφείλω να παραδεχτώ ότι σ’ αυτό με έχουν βοηθήσει και πολλές από τις μεγαλύτερες Βιβλιοθήκες του κόσμου. Συνήθως κάνω λόγο για την Εθνική Βιβλιοθήκη της Βουλγαρίας «Κύριλλος & Μεθόδιος» επειδή με συγκίνησε η απάντησή τους σε άπταιστα ελληνικά σε ένα δικό μου αίτημα που το υπέβαλα στα αγγλικά (βλ. εικόνα). Να συμπληρώσω λέγοντας ότι οι μεγάλες Βιβλιοθήκες που έχουν κατά καιρούς βοηθήσει την προσπάθεια για συμπλήρωση της συλλογής μου με βιβλία για την Κρήτη, ξεπερνούν τις εκατό.
Να σημειωθεί ότι πολλά αντίγραφα κρητικών βιβλίων δεν αποκτήθηκαν ανέξοδα. Ένα παράδειγμα ενδεικτικό: Τον Αύγουστο του 2000 είχα επισκεφθεί τις ΗΠΑ για ιδιωτικούς λόγους. Εκμεταλλεύτηκα το γεγονός και επισκέφτηκα διάφορες Βιβλιοθήκες, μεταξύ των οποίων και την περίφημη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου στην Ουάσιγκτον. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάστηκε να αλλάξω δυο αεροπλάνα εντός των ΗΠΑ. Πάντως, δεν θα ξεχάσω ποτέ την ειδική αντιμετώπιση που είχα από το προσωπικό της συγκεκριμένης Βιβλιοθήκης. Έτσι, μεταξύ άλλων, αποκτήθηκε αντίγραφο από το μοναδικό σώμα της εφημερίδας The Cretan, που εκδιδόταν στη Βοστόνη κατά την περίοδο της Μεγάλης Κρητικής Επανάστασης του 1866. Ένα μνημείο πληροφοριών που εδώ παρέμενε -και θα παρέμενε- άγνωστο.
Οφείλω να πω ότι στην πολύμοχθη προσπάθειά μου να έλθουν εδώ, στην Κρήτη, τα σπάνια βιβλία που αναφέρονται στο νησί μας -και που δεν υπήρχαν στις κρητικές Βιβλιοθήκες- δεν ήταν μικρή η βοήθεια που δέχτηκα από τα άλλα μέλη της οικογένειάς μου, κυρίως από τα παιδιά μου.
Με ικανοποιεί το γεγονός ότι η προσπάθεια αναγνωρίστηκε από αρκετούς, όχι όμως από εκείνους που θα περίμενε κανείς. Ένας ξένος επιστήμονας, για παράδειγμα, ο Ισπανός Manuel Serano, χαρακτήρισε την προσπάθειά μου «γιγάντια» και μου αφιέρωσε ένα δημοσίευμα.
Φυσικά, ποτέ δεν είδα τη συλλογή βιβλίων ως αυτοσκοπός. Και δεν είχα ποτέ την αίσθηση ότι τα βιβλία που είχα μαζέψει ήταν ιδιοκτησία. Υπήρχε συγκεκριμένη στόχευση. Πίστευα και πιστεύω ότι θα πρέπει κάποτε να υπάρξει ένα ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΗΤΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ και υπάρχει σχετικό δημοσίευμά μου, με χρονολογία 29 Ιουλίου 2006. Παρά τη μεγάλη και αδιαμφισβήτητη προσφορά των Διεθνών Κρητολογικών Συνεδρίων (το 11ο πρόκειται να γίνει στο Ρέθυμνο τον μήνα που έρχεται), θα πρέπει να ομολογηθεί ότι οι συγχύσεις και τα κενά στην τοπική μας ιστορία εξακολουθούν να παραμένουν.
ΠΗΓΗ Χανιώτικα Νέα
ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ ΕΝΟΣ ΣΥΛΛΕΚΤΗ
Το φαινόμενο της συλλεκτικής μανίας
Δημοσιεύθηκε στις: 05-10-2011
Γράφει ο Γ.Π. ΕΚΚΕΚΑΚΗΣ
Ακουσα κάπου ότι η μανία για συλλογές πηγάζει, λέει, από μια ψυχολογική ανασφάλεια. Δεν με πολυαπασχόλησε το θέμα και δεν είμαι σε θέση να εκφέρω γνώμη. Για τη δική μου την περίπτωση, διηγούμαι συνήθως το εξής, θέλοντας να δείξω ότι η μανία εκδηλώθηκε σε μένα πολύ νωρίς:
Ήταν η 4η ή 5η μέρα της Μάχης της Κρήτης και οι πτήσεις των αεροπλάνων πάνω από το χωριό στο οποίο είχαμε καταφύγει οικογενειακώς είχαν σχεδόν σταματήσει. Να όμως που, ξαφνικά, παρουσιάστηκε ένα αεροπλάνο σε χαμηλό ύψος, κάτι που υποχρέωσε τους μεγάλους να καλυφθούν, όπως - όπως, φωνάζοντας και σ’ εμάς τα παιδιά να κάμομε το ίδιο. Όμως το αεροπλάνο δεν έριξε βόμβες. Έριξε κάτι χαρτάκια διαφόρων χρωμάτων που χρειάστηκαν αρκετά λεπτά για να φτάσουν στη γη και στα χέρια μας. Το θέαμα ήταν εντυπωσιακό και πρωτόγνωρο… Προκηρύξεις, είπαν οι μεγάλοι και πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που άκουγα τη λέξη. Εμείς τα παιδιά μαζέψαμε όσα περισσότερα χαρτάκια μπορέσαμε και τα κοιτάζαμε με περιέργεια. Όλα είχαν το ίδιο κείμενο, όμως τα χρώματα του χαρτιού ήταν διαφορετικά. Στα δικά μου χέρια έτυχε να μην υπάρχει ένα συγκεκριμένο χρώμα και το ζήτησα από τα άλλα παιδιά, με ανταλλαγή, προκειμένου να συμπληρώσω τη σειρά! Το αίτημά μου δε βρήκε ανταπόκριση και αναζήτησα άλλη λύση. Ξέφυγα από την προσοχή των δικών μου, απομακρύνθηκα και άρχισα να αναζητώ στις παρυφές του χωριού την προκήρυξη με το χρώμα που μου έλειπε. Είδα ένα τέτοιο χαρτί στην κορφή μιας συκιάς και, ανυποψίαστος για τον κίνδυνο, σκαρφάλωσα για να το αποκτήσω. Τότε ήταν που έγινα αντιληπτός από τους δικούς μου και… πλήρωσα ακριβά την αποκοτιά μου.
Για την εξέλιξή μου ως συλλέκτη, έχω άλλα να πω, ενδοσκοπώντας στις αναμνήσεις μου: Εγκατέλειψα γρήγορα τον παιδικό φιλοτελισμό επειδή δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με κάποιες σχολαστικότητες. Δεν μπορούσα, για παράδειγμα, να δω ως άχρηστο ένα ωραίο και δύσκολο γραμματόσημο επειδή του έλειπε ένα δοντάκι. Ούτε και μπορούσα να δεχτώ ως πρόσωπο άξιο της ιστορίας του φιλοτελισμού τον τύπο εκείνο που κατάστρεψε ένα ακριβοπληρωμένο από τον ίδιο γραμματόσημο, προκειμένου να είναι ο κάτοχος μιας μοναδικότητας.
Θέλω να πιστεύω ότι συνειδητοποίησα νωρίς τους κινδύνους που κρύβει το συλλεκτικό πάθος. Τα σχετικά με την Κρήτη βιβλία είναι το συλλεκτικό αντικείμενο που με απασχολεί εδώ και μισό περίπου αιώνα. Τα τελευταία 30 χρόνια, η ανάδειξη των σπάνιων βιβλίων που αναφέρονται στην Κρήτη έχει γίνει σκοπός ζωής. Και όχι μόνο των βιβλίων, αλλά κάθε στοιχείου που αναφέρεται στην πολιτιστική μας κληρονομιά.
Από ένα σημείο και μετά, άρχισα να βλέπω τα κρητικά βιβλία όχι ως αντικείμενα συλλεκτικά -με την όποια συλλεκτική ή εμπορική αξία τους- αλλά ως περιεχόμενο. Γι’ αυτό και τα εισαγωγικά στην τελευταία λέξη του τίτλου. Και επειδή σε κάποιο πρόσφατο υπηρεσιακό έγγραφο που με αφορά είδα να αναφέρεται πως ασχολούμαι (sic) με τη συλλογή παλιών βιβλίων, να πω τούτο: Δεν ασχολούμαι, αλλά εργάζομαι με πάθος για τη συλλογή κρητικών και μόνο βιβλίων, τόσο σε πρωτότυπη μορφή όσο και σε αντίγραφα, προκειμένου να υπάρξει ένα σύνολο που θα διευκολύνει τους κρητολόγους του μέλλοντος. Τόσο η Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων όσο και το άλλοτε ονομαζόμενο Ιστορικό Αρχείο Κρήτης έχουν βοηθήσει σημαντικά αυτή μου την προσπάθεια.
Οφείλω να παραδεχτώ ότι σ’ αυτό με έχουν βοηθήσει και πολλές από τις μεγαλύτερες Βιβλιοθήκες του κόσμου. Συνήθως κάνω λόγο για την Εθνική Βιβλιοθήκη της Βουλγαρίας «Κύριλλος & Μεθόδιος» επειδή με συγκίνησε η απάντησή τους σε άπταιστα ελληνικά σε ένα δικό μου αίτημα που το υπέβαλα στα αγγλικά (βλ. εικόνα). Να συμπληρώσω λέγοντας ότι οι μεγάλες Βιβλιοθήκες που έχουν κατά καιρούς βοηθήσει την προσπάθεια για συμπλήρωση της συλλογής μου με βιβλία για την Κρήτη, ξεπερνούν τις εκατό.
Να σημειωθεί ότι πολλά αντίγραφα κρητικών βιβλίων δεν αποκτήθηκαν ανέξοδα. Ένα παράδειγμα ενδεικτικό: Τον Αύγουστο του 2000 είχα επισκεφθεί τις ΗΠΑ για ιδιωτικούς λόγους. Εκμεταλλεύτηκα το γεγονός και επισκέφτηκα διάφορες Βιβλιοθήκες, μεταξύ των οποίων και την περίφημη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου στην Ουάσιγκτον. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάστηκε να αλλάξω δυο αεροπλάνα εντός των ΗΠΑ. Πάντως, δεν θα ξεχάσω ποτέ την ειδική αντιμετώπιση που είχα από το προσωπικό της συγκεκριμένης Βιβλιοθήκης. Έτσι, μεταξύ άλλων, αποκτήθηκε αντίγραφο από το μοναδικό σώμα της εφημερίδας The Cretan, που εκδιδόταν στη Βοστόνη κατά την περίοδο της Μεγάλης Κρητικής Επανάστασης του 1866. Ένα μνημείο πληροφοριών που εδώ παρέμενε -και θα παρέμενε- άγνωστο.
Οφείλω να πω ότι στην πολύμοχθη προσπάθειά μου να έλθουν εδώ, στην Κρήτη, τα σπάνια βιβλία που αναφέρονται στο νησί μας -και που δεν υπήρχαν στις κρητικές Βιβλιοθήκες- δεν ήταν μικρή η βοήθεια που δέχτηκα από τα άλλα μέλη της οικογένειάς μου, κυρίως από τα παιδιά μου.
Με ικανοποιεί το γεγονός ότι η προσπάθεια αναγνωρίστηκε από αρκετούς, όχι όμως από εκείνους που θα περίμενε κανείς. Ένας ξένος επιστήμονας, για παράδειγμα, ο Ισπανός Manuel Serano, χαρακτήρισε την προσπάθειά μου «γιγάντια» και μου αφιέρωσε ένα δημοσίευμα.
Φυσικά, ποτέ δεν είδα τη συλλογή βιβλίων ως αυτοσκοπός. Και δεν είχα ποτέ την αίσθηση ότι τα βιβλία που είχα μαζέψει ήταν ιδιοκτησία. Υπήρχε συγκεκριμένη στόχευση. Πίστευα και πιστεύω ότι θα πρέπει κάποτε να υπάρξει ένα ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΗΤΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ και υπάρχει σχετικό δημοσίευμά μου, με χρονολογία 29 Ιουλίου 2006. Παρά τη μεγάλη και αδιαμφισβήτητη προσφορά των Διεθνών Κρητολογικών Συνεδρίων (το 11ο πρόκειται να γίνει στο Ρέθυμνο τον μήνα που έρχεται), θα πρέπει να ομολογηθεί ότι οι συγχύσεις και τα κενά στην τοπική μας ιστορία εξακολουθούν να παραμένουν.
ΠΗΓΗ Χανιώτικα Νέα
Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011
ΔΥΟ ΚΑΡΤΕΣ ΤΟΥ ΑΝΥΦΑΝΤΑΚΗ
Καστέλλι Κισάμου.
Η κάρτα έχει αριθμό 133. Πόσες να είναι οι αριθμημένες κάρτες του φωτογράφου; Ίσως γνωρίζει ο φίλος ο Γιάννης ο Παπαδάκης, που διαχειρίζεται το εξαιρετικό ιστολόγιο ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ.
Σε αυτήν, η σφραγίδα του φωτογράφου γράφει ΦΩΤΟ ΙΝΤΕΑΛ / ΑΝΥΦΑΝΤΑΚΗ / ΚΑΣΤΕΛΛΙ ΚΙΣΑΜΟΥ (μαθαίνομε πως το στούντιο του φωτογράφου είχε το όνομα ΙΝΤΕΑΛ).
Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
