Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010
Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010
ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ.... !!!!!!!!!!!
Όποιος την ιστορία του την ίδια δεν ξέρει , το πως και το γιατί εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια , στης αμάθειας το σκοτάδι μένει και ζει μονάχα από την μια μέρα στην άλλη (Γκαίτε)
Δημοσίευμα σε εφημερίδα:
Με μια πρωτοφανή ενέργεια το υπουργείο Εξωτερικών επιβάλλει τη ματαίωση των εορταστικών εκδηλώσεων που οργανώνονται στις ελληνικές πρεσβείες και προξενεία ανά τον κόσμο για λόγους... οικονομίας.
Σύμφωνα με εγκύκλιο η οποία στάλθηκε σε όλες τις ελληνικές διπλωματικές Αρχές του εξωτερικού με θέμα «Εορτασμός Εθνικής Επετείου από Αρχές Εξωτερικής Υπηρεσίας υπό παρούσα δυσχερή οικονομική συγκυρία», δίδεται εντολή να μην παρατεθούν οι καθιερωμένες δεξιώσεις για την 25η Μαρτίου.
Οπως αναφέρεται, μάλιστα, η ακύρωση των εορταστικών εκδηλώσεων της εθνικής επετείου «κρίνεται σκόπιμη προς εξοικονόμηση πόρων, αλλά και για λόγους... συμβολισμού».
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών (η εγκύκλιος υπογράφεται από τον γ.γ. του υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβη Ι. Αλ. Ζέπο), έτσι δεν αφήνει περιθώρια ούτε και για πρωτοβουλίες χρηματοδότησης εκ των ενόντων ή από κατά τόπους ομογενείς της καθιερωμένης δεξίωσης για την εθνική επέτειο, καθώς επισημαίνεται το στοιχείο του... «συμβολισμού». Τα χρήματα δεν θα εξοικονομηθούν καν, καθώς όπως αναφέρεται στην εγκύκλιο θα διατεθούν για κάλυψη άλλων... συναφών εκδηλώσεων!!
Τα ποσά τα οποία θα εξοικονομηθούν φυσικά είναι ασήμαντα για τον προϋπολογισμό του υπουργείου Εξωτερικών, καθώς συνήθως πρόκειται για τυπικές δεξιώσεις που όμως έχουν ιδιαίτερη σημασία, όχι μόνο για τις περιοχές όπου ζουν ομογενείς, αλλά και σε άλλες χώρες όπου δίνεται η ευκαιρία για «ανεπίσημη» διπλωματία, ενώ ο εορτασμός της εθνικής εορτής σε μια πρεσβεία έχει έντονο συμβολικό χαρακτήρα για τη διεθνή παρουσία και το κύρος μιας χώρας.
Εξάλλου μάλλον αρνητικό μήνυμα εκπέμπει για τη χώρα μας το γεγονός ότι φέτος μόνο οι πρεσβευτικές και προξενικές Αρχές της Ελλάδας σε όλο τον κόσμο δεν θα εορτάσουν την εθνική επέτειο της χώρας τους...
Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ
Κάποτε οι Έλληνες "καβάσηδες" που υπηρετούσαν στις Πρεσβείες και Προξενεία ήταν ντυμένοι φουστανελλάδες, θαρρείς βγαρμένοι κατευθείαν από την Μεγάλη των Ελλήνων Επανάσταση.
Ο Κρητικός Κοτζάμπασης, καβάσης στο Ρωσσικό Προξενείο στα Χανιά:
Από εδώ.
Έλληνας καβάσης στη Σμύρνη:
Φωτογραφία του 1870.
Μακάρι να βρισκόταν κάποιος "τρελλός" σε καμιά Πρεσβεία μας και στις 25 του Μάρτη να βάλει σε video-wall απ' έξω από την Πρεσβεία το τραγούδι Νά 'τανε το Εικοσιένα (και μάλιστα την αλογόκριτη εκδοχή του! Με Τουρκοπούλα κι όχι Ομορφούλα )
Δημοσίευμα σε εφημερίδα:
Με μια πρωτοφανή ενέργεια το υπουργείο Εξωτερικών επιβάλλει τη ματαίωση των εορταστικών εκδηλώσεων που οργανώνονται στις ελληνικές πρεσβείες και προξενεία ανά τον κόσμο για λόγους... οικονομίας.
Σύμφωνα με εγκύκλιο η οποία στάλθηκε σε όλες τις ελληνικές διπλωματικές Αρχές του εξωτερικού με θέμα «Εορτασμός Εθνικής Επετείου από Αρχές Εξωτερικής Υπηρεσίας υπό παρούσα δυσχερή οικονομική συγκυρία», δίδεται εντολή να μην παρατεθούν οι καθιερωμένες δεξιώσεις για την 25η Μαρτίου.
Οπως αναφέρεται, μάλιστα, η ακύρωση των εορταστικών εκδηλώσεων της εθνικής επετείου «κρίνεται σκόπιμη προς εξοικονόμηση πόρων, αλλά και για λόγους... συμβολισμού».
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών (η εγκύκλιος υπογράφεται από τον γ.γ. του υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβη Ι. Αλ. Ζέπο), έτσι δεν αφήνει περιθώρια ούτε και για πρωτοβουλίες χρηματοδότησης εκ των ενόντων ή από κατά τόπους ομογενείς της καθιερωμένης δεξίωσης για την εθνική επέτειο, καθώς επισημαίνεται το στοιχείο του... «συμβολισμού». Τα χρήματα δεν θα εξοικονομηθούν καν, καθώς όπως αναφέρεται στην εγκύκλιο θα διατεθούν για κάλυψη άλλων... συναφών εκδηλώσεων!!
Τα ποσά τα οποία θα εξοικονομηθούν φυσικά είναι ασήμαντα για τον προϋπολογισμό του υπουργείου Εξωτερικών, καθώς συνήθως πρόκειται για τυπικές δεξιώσεις που όμως έχουν ιδιαίτερη σημασία, όχι μόνο για τις περιοχές όπου ζουν ομογενείς, αλλά και σε άλλες χώρες όπου δίνεται η ευκαιρία για «ανεπίσημη» διπλωματία, ενώ ο εορτασμός της εθνικής εορτής σε μια πρεσβεία έχει έντονο συμβολικό χαρακτήρα για τη διεθνή παρουσία και το κύρος μιας χώρας.
Εξάλλου μάλλον αρνητικό μήνυμα εκπέμπει για τη χώρα μας το γεγονός ότι φέτος μόνο οι πρεσβευτικές και προξενικές Αρχές της Ελλάδας σε όλο τον κόσμο δεν θα εορτάσουν την εθνική επέτειο της χώρας τους...
Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ
Κάποτε οι Έλληνες "καβάσηδες" που υπηρετούσαν στις Πρεσβείες και Προξενεία ήταν ντυμένοι φουστανελλάδες, θαρρείς βγαρμένοι κατευθείαν από την Μεγάλη των Ελλήνων Επανάσταση.
Ο Κρητικός Κοτζάμπασης, καβάσης στο Ρωσσικό Προξενείο στα Χανιά:
Από εδώ.
Έλληνας καβάσης στη Σμύρνη:
Φωτογραφία του 1870.
Μακάρι να βρισκόταν κάποιος "τρελλός" σε καμιά Πρεσβεία μας και στις 25 του Μάρτη να βάλει σε video-wall απ' έξω από την Πρεσβεία το τραγούδι Νά 'τανε το Εικοσιένα (και μάλιστα την αλογόκριτη εκδοχή του! Με Τουρκοπούλα κι όχι Ομορφούλα )
Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010
Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010
Η "ΣΑΜΑΡΙΑ" ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΠΛΥΜΑΚΗ
Παρέλαβα από το Ταχυδρομείο έναν ογκώδη φάκελο, κι ανοίγοντάς τον είδα με χαρά πως περιείχε το καινούργιο βιβλίο του ακάματου Αντώνη Πλυμάκη, Μνήμες Σαμαριάς:
με μια φιλική αφιέρωση:
Διεξήλθα τις 420 σελίδες μεγάλου σχήματος του βιβλίου θαυμάζοντας τις σπάνιες φωτογραφίες, για τις οποίες ο συγγραφέας δε φείσθηκε κόπων να τις περισυλλέξει από διάφορες δυσπρόσιτες και δυσπόριστες πηγές (αρχεία και προσωπικές συλλογές). Άθλος πραγματικός! Μέσω τρίτου προσώπου μου είχε ζητήσει την άδεια να συμπεριλάβει κι εκείνες που έχω αναρτήσει εδώ. Αν είχαμε απευθείας επικοινωνία μέσω διαδικτύου θα του έδινα κι ό,τι άλλο σχετικό με τη Σαμαριά έχω, αλλά δεν είναι .... δικτυωμένος! Εν πάση περιπτώσει διαβάζοντας το βιβλίο θα μου δοθεί η ευκαιρία να κάνω προσθήκες ή, αν χρειάζεται, και κάποιες διορθώσεις. Προς το παρόν βλέπω μια αβλεψία όσον αφορά τον πίτυκα, τον φλοιό του πεύκου. Γράφει (σελ. 143): Ακόμα σκέπαζαν με μεγαλα κομματια τις παλιές κυψέλες μελισσών κι έχει και μια φωτογραφία αποφλοιωμένου δέντρου:
Δεν πρόκειται όμως για τον φλοιό του πεύκου, αλλά του κυπαρισσιού. Κυπαρισσένιες φλούδες χρησιμοποιούνταν όντως για σκεπάσματα κυψελών, αλλά και για διάφορες άλλες χρήσεις, όπως για να "καλαμώνουν" σπασμένα πόδια αιγοπροβάτων (αυτοσχέδιοι νάρθηκες).
Το βιβλίο, με τον πλούτο του φωτογραφικού και ιστορικολαογραφικού υλικού που περιέχει, είναι αναμφισβήτητα μια πολύτιμη προσφορά στην Κρητική και ιδιαίτερα στη Σφακιανή βιβλιογραφία. Αξίζει να κοσμήσει τη βιβλιοθήκη κάθε Κρητικού, αν και αυτό δε γίνεται, δεδομένου ότι η έκδοση είναι συλλεκτική (μόνο σε χίλια αντίτυπα).
Για όσους ενδιαφέρονται (τιμάται 40 ευρώ) δίνω το τηλέφωνο του συγγραφέα στα Χανιά: 28210-56293.
Αντώνη, σε ευχαριστούμε! Να 'σαι καλά να μας δώσεις κι άλλα τέτοια ανεκτίμητα πονήματα!
με μια φιλική αφιέρωση:
Διεξήλθα τις 420 σελίδες μεγάλου σχήματος του βιβλίου θαυμάζοντας τις σπάνιες φωτογραφίες, για τις οποίες ο συγγραφέας δε φείσθηκε κόπων να τις περισυλλέξει από διάφορες δυσπρόσιτες και δυσπόριστες πηγές (αρχεία και προσωπικές συλλογές). Άθλος πραγματικός! Μέσω τρίτου προσώπου μου είχε ζητήσει την άδεια να συμπεριλάβει κι εκείνες που έχω αναρτήσει εδώ. Αν είχαμε απευθείας επικοινωνία μέσω διαδικτύου θα του έδινα κι ό,τι άλλο σχετικό με τη Σαμαριά έχω, αλλά δεν είναι .... δικτυωμένος! Εν πάση περιπτώσει διαβάζοντας το βιβλίο θα μου δοθεί η ευκαιρία να κάνω προσθήκες ή, αν χρειάζεται, και κάποιες διορθώσεις. Προς το παρόν βλέπω μια αβλεψία όσον αφορά τον πίτυκα, τον φλοιό του πεύκου. Γράφει (σελ. 143): Ακόμα σκέπαζαν με μεγαλα κομματια τις παλιές κυψέλες μελισσών κι έχει και μια φωτογραφία αποφλοιωμένου δέντρου:
Δεν πρόκειται όμως για τον φλοιό του πεύκου, αλλά του κυπαρισσιού. Κυπαρισσένιες φλούδες χρησιμοποιούνταν όντως για σκεπάσματα κυψελών, αλλά και για διάφορες άλλες χρήσεις, όπως για να "καλαμώνουν" σπασμένα πόδια αιγοπροβάτων (αυτοσχέδιοι νάρθηκες).
Το βιβλίο, με τον πλούτο του φωτογραφικού και ιστορικολαογραφικού υλικού που περιέχει, είναι αναμφισβήτητα μια πολύτιμη προσφορά στην Κρητική και ιδιαίτερα στη Σφακιανή βιβλιογραφία. Αξίζει να κοσμήσει τη βιβλιοθήκη κάθε Κρητικού, αν και αυτό δε γίνεται, δεδομένου ότι η έκδοση είναι συλλεκτική (μόνο σε χίλια αντίτυπα).
Για όσους ενδιαφέρονται (τιμάται 40 ευρώ) δίνω το τηλέφωνο του συγγραφέα στα Χανιά: 28210-56293.
Αντώνη, σε ευχαριστούμε! Να 'σαι καλά να μας δώσεις κι άλλα τέτοια ανεκτίμητα πονήματα!
Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010
Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010
Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010
ΔΙΑ ΒΙΟΥ...
Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και ήγαπημένε,
Πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε.
Διονύσιος Σολωμός.
Γιανά ταιριάζει με το πνεύμα της νέας αποεθνοποιημένης εκπαιδευτικής πολιτικής, το Υπουργείο ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ μετονομάστηκε σε Υπουργείο ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ.
Γιανά ταιριάζει με την ετοιμαζόμενη εργασιακή / ασφαλιστική πολιτική ας μετονομαστεί και το Υπουργείο ΕΡΓΑΣΙΑΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ σε ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑΣ.
Πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε.
Διονύσιος Σολωμός.
Γιανά ταιριάζει με το πνεύμα της νέας αποεθνοποιημένης εκπαιδευτικής πολιτικής, το Υπουργείο ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ μετονομάστηκε σε Υπουργείο ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ.
Γιανά ταιριάζει με την ετοιμαζόμενη εργασιακή / ασφαλιστική πολιτική ας μετονομαστεί και το Υπουργείο ΕΡΓΑΣΙΑΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ σε ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑΣ.
ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ
Της Αφρικής οι λέοντες όλοι να μαζευτούνε,
αν ίσως και σ΄ απαρνηθώ το αίμα μου να πιούνε.
Γιώργης Μαριάνος
-------
Λεονταριού καρδιά βαστάς, δε θέλεις να μερώσεις,
σε ξένα χέρια θα με δεις και θα το μετανοιώσεις.
ΣΤ. ΦΟΥΣΤΑΛΙΕΡΑΚΗΣ - Ι. ΜΠΕΡΝΙΔΑΚΗΣ, ΣΥΡΤΟΣ ΚΑΛΥΒΙΑΝΟΣ
Columbia DG 6675
-------
Λεονταριού καρδιά βαστούν όσοι δεν αγαπούνε,
κοιμούνται δίχως βάσανα, δίχως καημούς ξυπνούνε.
ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΥΝΤΑΚΗΣ, ΛΕΟΝΤΑΡΙΟΥ ΚΑΡΔΙΑ ΒΑΣΤΟΥΝ Πεντοζάλη.
(Νέος Αλφιανός Πεντοζάλης)
PARLOPHONE B. 74470
Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010
ΜΑΡΚΟΣ
Σαν σήμερα "έφυγε" ο ΜΑΡΚΟΣ, ο Συριανός, ο μεγάλος ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ.
Φωτογραφία από τη συλλογή μου
Το παρακάτω άσμα του Μάρκου το αφιερώνω στο Πρωθυπουργό μας, για την ιστορική προεκλογική ρήση του: ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ !
Θα μείνει στην ιστορία, όπως μείνανε και κάποιες άλλες από χείλη πρωθυπουργών μας, π.χ. αυτή: ΚΥΡΙΟΙ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ!
Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010
Ο ΡΟΔΩΝΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΕΣ
Στο ψύχος της αλήθειας
συμπληρώνεται το φως
και με το πένθος μεγαλύνεται.
Αίμα στο ρόδι και σάλιο στεγνωμένα
άγγελος θα δοξάσει ως την αφάνεια.
Χωροφύλακες και τριαντάφυλλα.
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΛΙΟΝΤΑΚΗΣ, Ο Ροδώνας με τους Χωροφύλακες.
Αθήνα, Καστανιώτης, 1988. Σελ. 52. ISBN: 960-030067-3.
Τι θέλει να πει (ο εξ Ηρακλείου Κρήτης) ποιητής;
Αυτή είναι μια απάντηση στο ερώτημα (κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε ...):
…Ο Λιοντάκης στον "Ρόδωνα με τους Χωροφύλακες" εμφανίζεται να κατέχει πια απόλυτα τα σύμβολά του τα οποία παρουσιάζονται από τις πρώτες ακόμα συλλογές του, να τα συσχετίζει, να τα συμπλέκει, προσφέροντας έτσι έναν άρτιο ποιητικό σύμπαν με εσωτερικούς ρυθμούς και αυστηρή αρχιτεκτονική. Ένα σύμπαν ερμητικό βέβαια και δύσκολα προσπελάσιμο, το οποίο απαιτεί έτσι και πολλαπλές αναγνώσεις για να αποκαλύψει τα μυστικά του. Γοητευτικό όμως και προκλητικό συγχρόνως με την πρώτη κιόλας ματιά και βεβαίως συνεπές ως προς το ήθος του λεκτικού του υλικού και την προσωπική ιδεολογία του ποιητή η οποία κορυφώνεται στην ποιητική αυτή συλλογή του.
Έλενα Χουζούρη
Ποιήτρια, κριτικός λογοτεχνίας
Εφημ. ΑΥΓΗ, 2-4-1989
Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010
Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010
ΙΤΑΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΩΠΟΛΗ (1900)
Κατά την περίοδο της Κρητικής Αυτονομίας, την Οργάνωση και Διοίκηση της Κρητικής Χωροφυλακής είχαν αναλάβει οι Ιταλοί.
Ιταλοί Καραμπινιέροι μαζί με Ρώσσους χωροφύλακες στην Κρήτη (Χανιά). Από τη συλλογή μου.
Δυο περιστατικά σχετικά με Ιταλούς στην Ανώπολη, χαρακτηριστικά της αυστηρότητας που επεδείκνυαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.
Ένα απόσπασμα χωροφυλάκων περνάει από τις Μυλωνιές - είναι τοποθεσία μεταξύ της γειτονιάς του Αη Δημήτρη και της Αράδαινας - και βλέπει έναν να βόσκει τα πρόβατά του μέσα σε ένα σπαρτό.
-- Δικά σου είναι τα πρόβατα; τον ρωτάνε.
-- Ναι δικά μου είναι. Γιάντα ρωτάτε;
-- Γιανά σου βάλουμε πρόστιμο, που βόσκεις τα πρόβατά σου μέσα σε σπαρμένο χωράφι.
-- Μα δικό μου είναι και το χωράφι!! Κι επά έχομε μια παροιμία που λέει πως Παπά βούι, παπά σπαρμένο εζημιά δε λογάται !! [τουτέστιν, όταν το βόδι είναι του παπά, και το σπαρμένο χωράφι επίσης του παπά, τότε δε λογαριάζεται ζημιά]
-- Άστα αυτά! Εσύ δε σέβεσαι το δικό σου το χωράφι και βάζεις τα πρόβατά σου και τρώνε το σπαρτό, και θα σεβαστείς τα ξένα χωράφια; Πρόστιμο, θα πληρώσεις πρόστιμο!
Κρητικοί χωροφύλακες στην Ανώπολη. Από τη συλλογή του Εθν. Ιδρ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ.
Στη γειτονιά Σκάλα, λίγο πιο πάνω από το σπίτι μας, ήταν το σπίτι του Φυντικονικόλα (Νικ. Φυντικάκη).
Ο γιος του ο Γιάννης, νεαρός τότε, είχε ένα ντουφέκι, κι επειδή θα έλειπε μερικές μέρες από το χωριό, το έκρυψε σε μια ασφαλή κρυψώνα ανάμεσα στα δοκάρια της σκεπής του σπιτιού. Όταν επέστρεψε και το αναζήτησε, δεν το βρήκε στη θέση του. Το είχε πάρει η μάνα του και το έκρυψε κάπου αλλού, γιανά μην το βρει ο γιος της, γιατί δεν τον ήθελε σε τέτοια νεαρή ηλικία οπλισμένον.
Επιστρέφοντας, και μη βρίσκοντας το ντουφέκι τη θέση του, ρώτησε ανήσυχος την μάνα του:
-- Μάνα, ίντα γίνηκε το ντουφέκι;
-- Ήρθανε, γιε μου, οι Ιταλοί και κάμανε έρευνα, και το βρήκανε και το πήρανε!!
-- Και πως το βρήκανε, μάνα, εκειά που το 'χα χωσμένο;
-- Ναι, τσ' Ιταλούς θα γελάσεις !!!
Από τότε η φράση Τσ' Ιταλούς θα γελάσεις!! έμεινε παροιμιώδης και λέγεται στις περιπτώσεις που κάποιος δεν ξεγελιέται.
Ιταλοί Καραμπινιέροι μαζί με Ρώσσους χωροφύλακες στην Κρήτη (Χανιά). Από τη συλλογή μου.
Δυο περιστατικά σχετικά με Ιταλούς στην Ανώπολη, χαρακτηριστικά της αυστηρότητας που επεδείκνυαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.
Ένα απόσπασμα χωροφυλάκων περνάει από τις Μυλωνιές - είναι τοποθεσία μεταξύ της γειτονιάς του Αη Δημήτρη και της Αράδαινας - και βλέπει έναν να βόσκει τα πρόβατά του μέσα σε ένα σπαρτό.
-- Δικά σου είναι τα πρόβατα; τον ρωτάνε.
-- Ναι δικά μου είναι. Γιάντα ρωτάτε;
-- Γιανά σου βάλουμε πρόστιμο, που βόσκεις τα πρόβατά σου μέσα σε σπαρμένο χωράφι.
-- Μα δικό μου είναι και το χωράφι!! Κι επά έχομε μια παροιμία που λέει πως Παπά βούι, παπά σπαρμένο εζημιά δε λογάται !! [τουτέστιν, όταν το βόδι είναι του παπά, και το σπαρμένο χωράφι επίσης του παπά, τότε δε λογαριάζεται ζημιά]
-- Άστα αυτά! Εσύ δε σέβεσαι το δικό σου το χωράφι και βάζεις τα πρόβατά σου και τρώνε το σπαρτό, και θα σεβαστείς τα ξένα χωράφια; Πρόστιμο, θα πληρώσεις πρόστιμο!
Κρητικοί χωροφύλακες στην Ανώπολη. Από τη συλλογή του Εθν. Ιδρ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ.
Στη γειτονιά Σκάλα, λίγο πιο πάνω από το σπίτι μας, ήταν το σπίτι του Φυντικονικόλα (Νικ. Φυντικάκη).
Ο γιος του ο Γιάννης, νεαρός τότε, είχε ένα ντουφέκι, κι επειδή θα έλειπε μερικές μέρες από το χωριό, το έκρυψε σε μια ασφαλή κρυψώνα ανάμεσα στα δοκάρια της σκεπής του σπιτιού. Όταν επέστρεψε και το αναζήτησε, δεν το βρήκε στη θέση του. Το είχε πάρει η μάνα του και το έκρυψε κάπου αλλού, γιανά μην το βρει ο γιος της, γιατί δεν τον ήθελε σε τέτοια νεαρή ηλικία οπλισμένον.
Επιστρέφοντας, και μη βρίσκοντας το ντουφέκι τη θέση του, ρώτησε ανήσυχος την μάνα του:
-- Μάνα, ίντα γίνηκε το ντουφέκι;
-- Ήρθανε, γιε μου, οι Ιταλοί και κάμανε έρευνα, και το βρήκανε και το πήρανε!!
-- Και πως το βρήκανε, μάνα, εκειά που το 'χα χωσμένο;
-- Ναι, τσ' Ιταλούς θα γελάσεις !!!
Από τότε η φράση Τσ' Ιταλούς θα γελάσεις!! έμεινε παροιμιώδης και λέγεται στις περιπτώσεις που κάποιος δεν ξεγελιέται.
Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010
ΚΡΗΣ ΑΡΧΑΙΟΦΥΛΑΞ (1900)
Για τον φίλο Γιάννη Παπαδάκη:
Καμιά ενωμοτία τέτοιοι χρειάζονται να φυλάξουν τον απέραντο αρχαιολογικό χώρο της Γραμβούσας....
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ
Στις 2 του Φλεβάρη του 1950 απεβίωσε ο μεγάλος Νεοέλληνας μαθηματικός Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή.
Μικρό φωτογραφικό αφιέρωμα στην μνήμη του
από εδώ
από εδώ
από εδώ
Χρυσόστομος Σμύρνης, με αφιέρωση στον Κ. Καραθεοδωρή
Νικόλαος Πλαστήρας, με αφιέρωση στον Κ. Καραθεοδωρή
από εδώ
Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010
Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
Ομιλία Βενιζέλου. Φωτογραφία.
Ταχυδρ. Κάρτα.
Ο Βενιζέλος στη Θεσσαλονίκη.
Φωτογραφία
Τετράγωνα, ρόμβους, κύκλους
Φύσα αεράκι, φύσα με.....
Να έρθεις, σε παρακαλώ, πρέπει ν' αποχαιρετήσω τον τόπο μου, τους ανθρώπους, πρέπει να με πας, δεν μπορώ μονάχη μου και το ξέρεις. Άσε τις δουλειές, αυτές τελειωμό δεν έχουν, ασ' τα, παράτησέ τα όλα, δεν θα προλάβουμε. Σε παρακαλώ.
Πάρε τα πόδια σου και έλα, έλα, αν είχα τα δικά μου, θα είχα ξεκινήσει χίλιες φορές. Έλα, δωσ' μου τα πόδια σου να πάω να περπατήσω. Εκεί. Που περπάτησα. Που έτρεξα. Που σκόνταψα. Που έπεσα. Που πέταξα. Που έπαιξα. Που μάτωσα. Που πόνεσα. Που λαχτάρησα. Δεν έκλαψα. Δεν έκλεψα. Το ξέρεις.
Ανέβηκα, κατέβηκα, φορτώθηκα, κουβάλησα. Σε κουβάλησα στην πλάτη μου. Τώρα πρέπει ανάποδα. Έλα μην αργείς. Περπάτησα, σκαρφάλωσα τα σκίνα, τις μυρτιές, τις ανεμώνες, τα κρίνα, τα σκυλάκια, τα χαμόμηλα, τις αληπασιές, τις μέλισσες, τα ροδάμια της γης. Μαζί σου. Μαζί σου θέλω ξανά. Τα τραγούδια.
Άπλωσα, έστρωσα πάνω στη χλόη. Τετράγωνα, ρόμβους, κύκλους. Μετάξι, βαμβάκι, ψωμί. Τα τραγούδια.
Κατέβηκα, γλίστρησα, τα χιόνια, τις βροχές, τις σκάλες, τα νερά, τις λάσπες, τις στροφές, τα κρύα, τους ανέμους κράτησα, τους καρπούς. Μαζί σου. Μαζί σου θέλω, πρέπει ξανά. Τα τραγούδια.
Να έρθεις, σε παρακαλώ, θέλω ήσυχα, χωρίς πίκρα, με τη γαλήνη να περπατήσω, να αποχαιρετήσω. Θα κόψω τα μάτια μου να τα πετάξω αν κλάψω. Στ' ορκίζομαι. Τους δρόμους αυτούς, τους τόπους που έζησα, τους χάραξα, τους ξημέρωσα, τους άνοιξα τραγουδώντας με τραγούδια που έφτιαξα μόνη, κάθε φορά και άλλο, αλλιώτικο, καινούργιο, δικό μου. Δεν έκλαψα, όχι γιατί δεν είχα τον λόγο μου, δεν έκλαψα γιατί τραγουδούσα. Και το τραγούδι δεν το σηκώνει το κλάμα. Το δάκρυ το κρυφό το προς τα μέσα, ναι. Αυτό το μισό χαμόγελο, το μισοφέγγαρο, τον ήλιο ολόκληρο, τραγούδι. Ναι. Μέχρι εκεί.
Να έρθεις, σε παρακαλώ, θα περπατήσουμε μαζί, θα πάρω ολόγυρα τον κόσμο να τον δω για τελευταία φορά, όπως την πρώτη που δεν γνώριζα, που δεν ήξερα ότι ήταν πρώτη. Να έρθεις, σε παρακαλώ, τα κλειδιά μην ανησυχείς, τα κρατώ ακόμα εγώ, χρήματα έχω πολλά, όσα χρειάζονται. Πάντα είχα χρήματα, δεν το έκρυψα όπως τόσοι και τόσοι. Δεν υπήρξαμε φτωχοί, ούτε πλούσιοι. Ήμασταν άρχοντες. Αυτό να μην το ξεχάσεις ποτέ. Είχαμε λόγια, ξέραμε λόγια, μ' αυτά περάσαμε, μ' αυτά κριματίσαμε, μ' αυτά αγιάσαμε.
Έλα, πρέπει να πω αντίο. Όχι με το στόμα. Με τα μάτια, τα χείλη. Έλα, σε παρακαλώ, έχω όλα τα κλειδιά, απ' όλες τις πόρτες, απ' όλα τα σπίτια, έλα, τα κρατούσα όλα, ακόμα και απ' τα δωμάτια των ξενοδοχείων.
Έλα, θα μπούμε παντού, θα πάμε όπου πήγα, όπου στάθηκα, όπου βρέθηκα. Θέλω για τελευταία φορά. Θέλω να αποχαιρετήσω τον τόπο μ' έναν περίπατο σιγανό, αργό, σιωπηλό, με το χαμόγελο, με το τραγούδι. Θέλω να βάλω, να σύρω το δάκτυλο πάνω στον τοίχο, κιμωλία, να τον τρέξω, να γράψω τ' όνομά μου. Τ' αρχικά μου στον κάμπο, στο κάστρο, στα φραγκόσυκα, στα άστρα. Πουκάμισο.
Θέλω να δω ξανά τα χώματα, τα χρώματα, τη θάλασσα, τα βουνά. Να καθίσω στο τραπεζάκι της παραλίας να δω τον Παύλο να περνά με τη γυναίκα του, τη βάρκα, τον καπνό απέναντι, τα βουνά γαλάζια.
Έλα, μην καθυστερείς, δεν έχω χρόνο παρά γι' αυτόν τον περίπατο και μόνο. Έλα, ξεδιπλώνω το λευκό μου μαντίλι. Έλα, αεράκι μου.
ΚΑΛΑΘΙ ΚΑΙ ΦΑΟΥΛ από τον ΘΟΔΩΡΗ ΓΚΟΝΗ
Ο Κόσμος του Επενδυτή. Culture. 23 Ιανουαρίου 2010, τεύχος 107, σελ. 13.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
