Ιταλοί Καραμπινιέροι μαζί με Ρώσσους χωροφύλακες στην Κρήτη (Χανιά). Από τη συλλογή μου.
Δυο περιστατικά σχετικά με Ιταλούς στην Ανώπολη, χαρακτηριστικά της αυστηρότητας που επεδείκνυαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.
Ένα απόσπασμα χωροφυλάκων περνάει από τις Μυλωνιές - είναι τοποθεσία μεταξύ της γειτονιάς του Αη Δημήτρη και της Αράδαινας - και βλέπει έναν να βόσκει τα πρόβατά του μέσα σε ένα σπαρτό.
-- Δικά σου είναι τα πρόβατα; τον ρωτάνε.
-- Ναι δικά μου είναι. Γιάντα ρωτάτε;
-- Γιανά σου βάλουμε πρόστιμο, που βόσκεις τα πρόβατά σου μέσα σε σπαρμένο χωράφι.
-- Μα δικό μου είναι και το χωράφι!! Κι επά έχομε μια παροιμία που λέει πως Παπά βούι, παπά σπαρμένο εζημιά δε λογάται !! [τουτέστιν, όταν το βόδι είναι του παπά, και το σπαρμένο χωράφι επίσης του παπά, τότε δε λογαριάζεται ζημιά]
-- Άστα αυτά! Εσύ δε σέβεσαι το δικό σου το χωράφι και βάζεις τα πρόβατά σου και τρώνε το σπαρτό, και θα σεβαστείς τα ξένα χωράφια; Πρόστιμο, θα πληρώσεις πρόστιμο!
Κρητικοί χωροφύλακες στην Ανώπολη. Από τη συλλογή του Εθν. Ιδρ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ.
Στη γειτονιά Σκάλα, λίγο πιο πάνω από το σπίτι μας, ήταν το σπίτι του Φυντικονικόλα (Νικ. Φυντικάκη).
Ο γιος του ο Γιάννης, νεαρός τότε, είχε ένα ντουφέκι, κι επειδή θα έλειπε μερικές μέρες από το χωριό, το έκρυψε σε μια ασφαλή κρυψώνα ανάμεσα στα δοκάρια της σκεπής του σπιτιού. Όταν επέστρεψε και το αναζήτησε, δεν το βρήκε στη θέση του. Το είχε πάρει η μάνα του και το έκρυψε κάπου αλλού, γιανά μην το βρει ο γιος της, γιατί δεν τον ήθελε σε τέτοια νεαρή ηλικία οπλισμένον.
Επιστρέφοντας, και μη βρίσκοντας το ντουφέκι τη θέση του, ρώτησε ανήσυχος την μάνα του:
-- Μάνα, ίντα γίνηκε το ντουφέκι;
-- Ήρθανε, γιε μου, οι Ιταλοί και κάμανε έρευνα, και το βρήκανε και το πήρανε!!
-- Και πως το βρήκανε, μάνα, εκειά που το 'χα χωσμένο;
-- Ναι, τσ' Ιταλούς θα γελάσεις !!!
Από τότε η φράση Τσ' Ιταλούς θα γελάσεις!! έμεινε παροιμιώδης και λέγεται στις περιπτώσεις που κάποιος δεν ξεγελιέται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου