Ο συντάκτης παίρνει αφορμή με τα γεγονότα της "απόβασης" των Κρητικών αγροτών στον Πειραιά (2009) και σχολιάζει τη χρήση της κατσούνας, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες που παραθέτει:
Δε θέλω να σχολιάσω τις απόψεις του, αλλά παίρνω την αφορμή να γράψω μια ποιητική στιχομυθία που έλαβε χώρα το 1978 εξαιτίας μιας κατσούνας.
Ο Γιώργης Πολάκης, κάτοικος του Αργουλέ Σφακίων,
είχε στείλει δώρο στον Κουκουνέλη (είναι παρανόμι του Ν. Σηφιανού), γνωστό ριμαδόρο του Ροδάκινου Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνης,
μια κατσούνα μαζί με ένα σημείωμα, όπου έγραφε την εξής μαντινάδα:
Παράμερα να την κρεμάς οντέ θα μπαίνεις μέσα,
γιατί 'ναι και η γι-Αργυρή, οπού δεν έχει μπέσα!!
Τουτέστιν, όταν θα μπαίνεις μεσ' στο σπίτι σου να την κρεμάς κάπου παράμερα, μην την βρίσκει πρόχειρη η Αργυρή, η οποία δεν έχει μπέσα (μην την σπάσει στα πλευρά σου, εννοείται).
Η Αργυρή, η γυναίκα του αποδέκτη, ήταν τύπος σαν την Ξανθίππη, τη σύζυγο του Σωκράτη!
Φυσικά δεν άφησε αναπάντητη την πρόκληση ο Ροδακινιώτης. Έστειλε κι αυτός ένα σημείωμα - απάντηση με ωραίες αυτοσαρκαστικές μαντινάδες (έχω καταγράψει δύο, αλλά δεν αποκλείεται να είχε στείλει ολόκληρη ρίμα):
Λέεις μου για την Αργυρή ότι δεν έχει μπέσα,
απού μου ψήνει τον καφέ όντεν κι αν μπαίνω μέσα!
Με τη βεντάλια με ξυπνά και με τσ' αυγής το χάδι,
πάντα με το χαμόγελο μου γλυκοκουβεδιάζει!
Δεν ξέρω σε ποιό βαθμό υπάρχει ακόμα αυτή η ωραία ποιητική παράδοση, που άνθισε για αιώνες στην αγροτική Κρήτη. Αλλά υποψιάζομαι πως, όπως έχουν υποχωρήσει πολλά στοιχεία του λαϊκού μας πολιτισμού, θα έχει υποχωρήσει κι αυτή, δεδομένης μάλιστα και της ερήμωσης του χώρου δημιουργίας της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου