
Πράγματι, ο Μουντάκης ήταν χωροφύλακας στα Σφακιά, και συγκεκριμένα στην Ανώπολη. Όπως έχω ακούσει τον πατέρα μου να λέει, ο νωματάρχης που ήταν τότε στον Σταθμό, δεν άφηνε τον Μουντάκη να παίζει λύρα, κι αυτός αναγκαζόταν να παίρνει την λύρα του και να παίζει κάτω από τις ελιές στην Πλάτη. Δεν αποκλείεται να έπαιζε και κάτω από την ιστορική ελιά, για την οποία έγραψα στην προηγούμενη ανάρτηση!
Ο πατέρας μου είχε μαγατζί (= καφενείο) κι ο Μουντάκης τον παρώτρυνε να πάρει ένα γραμμόφωνο για τη διασκέδαση των θαμώνων. Μάλιστα, του έγραψε κι ένα μικρό κατάλογο με Κρητικούς δίσκους της εποχής, για αρχή. Πήρε το γραμμόφωνο με τους δίσκους ο πατέρας μου, κι ο τακτικώτερος ακροατής ήταν ο Μουντάκης! Από το γραμμόφωνό μου έμαθε να παίζει λύρα, ισχυριζόταν ο πατέρας μου (αυτό, βέβαια, είναι υπερβολικό).
Αργότερα, με την εξέλιξη της τεχνολογίας, ένα πικάπ πήρε τη θέση του γραμμοφώνου, κι οι 78ρηδες δίσκοι αντικαταστάθηκαν με 45ρηδες, με πια οι πιο πολλοι να είναι του Μουντάκη δίσκοι. Τους παραπεταμένους δίσκους του γραμμοφώνου μας τους περιμάζεψα, και με αυτούς ως μαγιά, άρχισα να συγκροτώ συλλογή δίσκων 78 στροφών Κρητικής Μουσικής. Μέχρι τώρα έχω συγκεντρώσει περί τους 150 δίσκους.