ΙΛΙΣΣΟΣ

Εκεί που άλλοτε κυλούσε ο Ιλισσός εκάθισα και έκλαψα,
μισός αιχμάλωτος, μισός ερωτευμένος κι ανέβαινε στα χείλη μου ο αίνος.

Κάποια πατρίδα θα'φερα στο νου ν'ανθίζει στα μετόχια τ'ουρανού, με θάλασσες πιο μέσα κι ακρογιάλια κι ολόφωτα τις νύχτες μανουάλια.

Καλή πατρίδα, κι ήσουνα κι εσύ χρισμένη και σε τύλιγαν κισσοί και θερινά φεγγάρια· τον ψαλμό τον ένιωσα σαν κόμπο στο λαιμό, που λύθηκες στα χείλη μου και εχάθη στις όχθες του Ιλισού, στου μπαρ τα βάθη.

Αργά, καθώς ξημέρωνε, κι ο αίνος ολόφυρτος ανέβαινε, πνιγμένος, στην Καλλιρρόης, σαν παλιός διδάχος εκάθισα και έκλαψα μονάχος.
(Διονύσης Καψάλης : «ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ»). Από ΙΛΙΣΣΟΣ έγκλημα διαρκείας εδώ