Γ. Μ. ΣΚΟΥΛΟΥΔΗΣ Τω φιλέλληνι κυρίω Γουστάβω Λαφφόν

Το ποίημα - απάντηση στον Γουσταύο Λαφφόν [ΕΔΩ] του Ρεθεμνιώτη Γ. Μ. Σκουλούδη (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΡΚΑΔΙΟΝ του Ρεθύμνου #24 (6 Απριλίου 1885) [δες το ΕΔΩ])

Τω φιλέλληνι κυρίω Γουστάβω Λαφφόν.

Προς τι, Γουστάβε, υιέ Γαλλίας,
Διατί τόσον παραπονείσαι,
Διά τους Έλληνας και λυπείσαι,
Ότι δεν φείδονται των ηθών
Αυτών, εθίμων, και συνηθείας
Αλλά τ' αλλάζουν με τον καιρόν.

Μήπως φοβήσαι, συ ο λατρεύων
Ως ερωμένην σου την Ελλάδα,
Αφ'ου ανέγνως την Ιλιάδα,
Ότι ο Έλλην, αν μιμηθή
Τι, ως ωραίον αυτό θηρεύον,
Τον εθνισμόν του θ' απαρνηθή;

Αλλά οι Έλληνες, μάθε πλέον,
Ότι γνωρίζουν να σεβασθώσι,
Το καλόν ξένον και να δεχθώσι,
Και το ανέχεται η πατρίς
Αυτών, διότι είναι ωραίον
Δεν είν' ο Έλλην εγωιστής.

Κι αν ερευνήσης καλώς, θα ιδής
Ότι θαυμάζων Βέρδην, Βελλίνη,
Και τα της γλώσσης του δεν αφίνει
Ούτως ευκόλως να μαρανθούν,
Κι Όμηρος, Πλάτων, και Θουκυδίδης
Εις τα σχολεία του αντηχούν.

Προς δε θα μάθης, αν ερωτήσης
Διά αιχμάλωτον Ελληνίδα,
Ήτις τον Άρην έχει ελπίδα,
Και τον λατρεύει ώσπερ Θεον.
Και, πως ετήρησεν, θ' απορήσης,
Γλώσσαν, θρησκείαν, και εθνισμόν!

Ελθέ να ιδής, και, αν και ξένος
Συ, θα θαυμάσης τα θέλγητρά της,
Πόσον τα τέκνα τα γνήσιά της
Η δωρική των κοσμεί μορφή,
Και το ισόθεον τούτον γένος
Δεινών κατόπιν πως να σωθή!

Και εκτός τούτου τωρα φροντίζει
Αύτη κινδύνους μη δειλιώσα,
Αλλ' ως το σύνηθες παρορώσα
τας συνεπείας και τους καιρούς
Φίλην θρησκείαν υπερασπίζει
Διά συνδούλους της αδελφούς.

Λοιπόν, φιλέλλην, μη αμφιβάλλης,
Ότι οι Έλληνες αγαπώσι,
Και ως το Βύρωνα εκτιμώσι
Σε, ω Ελλάδος φίλε, Λαφφών.
Αλλ' εκ του στήθους σου ν' αποβάλης
Πολύ παράπονον θλιβερόν.

Εν Ρεθύμνη τη 30 Μαρτίου 1885

Γ. Μ. Σκουλούδης